Verhaal van "zoekende zielen" aan de Westkust

Don Carpenter (1932-1995) was een van de beste schrijvers van de Amerikaanse Westkust. Hij groeide op in Portland en keerde na zijn dienstjaren bij de luchtmacht in Japan terug naar de Westkust. Carpenter schreef romans en had een succesvolle carrière als scenarist, waarvoor hij lange periodes in Hollywood woonde. Na jaren van slechte gezondheid pleegde hij in 1995 zelfmoord in Mill Valley, Californie.
De motieven voor Uitgeverij Meulenhof om dit boek in 2015 in Nederland uit te brengen zijn mij onbekend, maar het zal niet de verwachting geweest zijn dat het in de top 10 zou komen te staan. Don Carpenter mag dan een van de beste schrijvers van de Amerikaanse Westkunst geweest zijn, in Nederland is hij betrekkelijk onbekend. Voor zover mij bekend is maar één boek van hem in het Nederlands vertaald “Noodweer” (2013). Dit boek en trouwens ook zijn andere Engelstalige boeken zijn alleen nog maar in de ramsj te koop. Na zijn dood in 1995 werd zijn dochter de beheerder van zijn litteraire nalatenschap met onder meer een groot aantal brieven, foto’s en manuscripten. Het onvoltooide manuscript “Vrijdagen bij Enrico’s” was in eerste instantie in vergetelheid geraakt, maar werd herontdekt en voltooid door Jonathan Lethem.
De titel van het boek “VRIJDAGEN BIJ ENRICO’S” is wat misleidend. Enrico’s was een bar/restaurant op de North Beach waar Carpenter en veel ander schrijvers vaak kwamen om te drinken en te praten over het leven en het schrijven. Deze roman gaat over leven en schrijven, vandaar de titel maar de scènes die zich afspelen in Enrico’s zijn er maar weinig. Het verhaal beslaat een periode van 15 jaar en beweegt zich tussen San Francisco en Portland, terug naar Bay Area, naar de San Quentin Gevangenis en tenslotte Los Angeles.
Er zijn vier hoofdpersonages in het boek: Jaime Froward, dochter van een verslaggever en in het begin van het boek 19 jaar oud; Charlie Monel, Koreaveteraan en oud-krijgsgevangene, een tiental jaar ouder dan Jaime als hij met haar trouwt; zijn droom is het schrijven van een groot epos; Dick Dubonnet die de jackpot wint met het schrijven van een verhaal voor Playboy; en Stan Winger die zijn leven als schrijver afwisselt met leven als delinquent in de gevangenis. Daaromheen bewegen zich tal van andere personages zoals vrienden, barpersoneel en figuren uit de schrijverswereld zoals agenten en uitgevers.
Geheel in stijl van de “beat-scene” houden ze zich veelal bezig met dromen over grote successen – die vrijwel nooit komen – en met drinken en vrijen. Het boek is zeker semiautobiografisch van Carpenter en bevat verder tal van verwijzingen naar real-life figuren waaronder Jack Kerouac die voor allemaal het grote voorbeeld en ideaal is.
Volgens de recensent van de New York Times liet Garpenter ons met dit boek een prachtig afscheidscadeau na. Dat zal vooral gelden voor de liefhebbers van het tijdperk eind jaren ‘50 en begin jaren ’60, waarin zo veel gebeurde op het terrein van kunst, muziek en litteratuur. Van de lezer die wat minder bekend is met en geïnteresseerd is in deze periode van de “zoekende zielen” aan de Amerikaanse Westkust vraagt het een flinke dosis doorzettingsvermogen om dit boek met 366 pagina’s door te komen. Een milde en vaak onverwachte humor in de stijl van Carpenter helpt daar wel bij.
Mathieu Geurts.