Lezersrecensie
De donkere kamer van Damokles
Mijn persoonlijke mening over “De donkere kamer van Damokles” is dat ik het boek oké vind. Ik begreep voor het grootste gedeelte het verhaal maar er is, als ik zo terugkijk op dit boek, best wel een vaag geschetste verhaallijn in mijn hoofd. Dat komt denk ik doordat ik de relatie tussen Henri Osewoudt (hoofdpersoon) en Dorbeck (dubbelganger van hoofdpersoon) niet altijd volledig begreep, en er daarnaast van situatie naar situatie werd gesprongen in dit verhaal (voor mijn gevoel).
Osewoudt is de hoofdpersoon in dit boek. Door het hele boek heen lees jij als lezer over zijn leven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Osewoudt pleegt meerdere misdaden in opdracht van zijn vriend Dorbeck. Dorbeck en Osewoudt lijken sprekend op elkaar, de enige verschillen zijn dat Osewoudt blond haar heeft, Dorbeck zwart, Osewoudt geen baard heeft, Dorbeck wel en dat Dorbeck een dappere man is en Osewoudt niet (dit werd hij na de ontmoeting met Dorbeck wel).
Door dit verhaal van Osewoudt heen, verdwijnt Dorbeck eigenlijk constant uit Osewoudts leven en verschijnt hij soms ineens weer. Dit doet hij tijdens alle opdrachten die Osewoudt van hem opgedragen krijgt.
Zo nu en dan wordt Osewoudt ook opgepakt voor de misdaden die hij pleegt en tijdens gesprekken met verschillende mensen komt steeds meer de vraag naar boven of Dorbeck eigenlijk wel echt heeft bestaan of dat hij een denkbeeldige vriend is.
De Donkere kamer van Damokles is een dik boek met een lange verhaallijn.
Osewoudt ontmoet verschillende mensen tijdens De Tweede Wereldoorlog. Met een aantal van die mensen praat hij over de misdaden die hij pleegt, plannen die ze hebben als verzetsstrijders en met één persoon pleegt hij een moord.
Door alle personen die Osewoudt ontmoette werd het wat moeilijker voor mij om bij te houden wie wie was en waar in de verhaallijn ik nou eigenlijk zat.
Als ik terugkijk op dit boek ben ik het eens met mijn mening dat ik het boek ‘oké’ vind en niet per se heel leuk, bijzonder of stom. Voor mij is dit zo, door hoe vaag ik het boek zelf heb ervaren. Dit is zeker geen reden voor een ander persoon om dit boek niet te gaan lezen, dit is hoe ik het ervaren heb en dat wil niet zeggen dat andere lezers het ook zo hebben of zullen ervaren.
Dit boek kan dus zeker aangeraden worden als je een liefhebber bent van oorlogsverhalen met enigszins een psychologische diepgang erin.
Naam: Eniola Akpose
Klas: V4HA
Vak: Nederlands
Datum: 6-5-23
Osewoudt is de hoofdpersoon in dit boek. Door het hele boek heen lees jij als lezer over zijn leven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Osewoudt pleegt meerdere misdaden in opdracht van zijn vriend Dorbeck. Dorbeck en Osewoudt lijken sprekend op elkaar, de enige verschillen zijn dat Osewoudt blond haar heeft, Dorbeck zwart, Osewoudt geen baard heeft, Dorbeck wel en dat Dorbeck een dappere man is en Osewoudt niet (dit werd hij na de ontmoeting met Dorbeck wel).
Door dit verhaal van Osewoudt heen, verdwijnt Dorbeck eigenlijk constant uit Osewoudts leven en verschijnt hij soms ineens weer. Dit doet hij tijdens alle opdrachten die Osewoudt van hem opgedragen krijgt.
Zo nu en dan wordt Osewoudt ook opgepakt voor de misdaden die hij pleegt en tijdens gesprekken met verschillende mensen komt steeds meer de vraag naar boven of Dorbeck eigenlijk wel echt heeft bestaan of dat hij een denkbeeldige vriend is.
De Donkere kamer van Damokles is een dik boek met een lange verhaallijn.
Osewoudt ontmoet verschillende mensen tijdens De Tweede Wereldoorlog. Met een aantal van die mensen praat hij over de misdaden die hij pleegt, plannen die ze hebben als verzetsstrijders en met één persoon pleegt hij een moord.
Door alle personen die Osewoudt ontmoette werd het wat moeilijker voor mij om bij te houden wie wie was en waar in de verhaallijn ik nou eigenlijk zat.
Als ik terugkijk op dit boek ben ik het eens met mijn mening dat ik het boek ‘oké’ vind en niet per se heel leuk, bijzonder of stom. Voor mij is dit zo, door hoe vaag ik het boek zelf heb ervaren. Dit is zeker geen reden voor een ander persoon om dit boek niet te gaan lezen, dit is hoe ik het ervaren heb en dat wil niet zeggen dat andere lezers het ook zo hebben of zullen ervaren.
Dit boek kan dus zeker aangeraden worden als je een liefhebber bent van oorlogsverhalen met enigszins een psychologische diepgang erin.
Naam: Eniola Akpose
Klas: V4HA
Vak: Nederlands
Datum: 6-5-23
1
Reageer op deze recensie
