Wat je van bloed weet

Wat je van bloed weet geeft je een kijk in het leven van een kind die in een ongezond huishouden opgroeit. Je beleeft het leven van Philip Huff (schrijver) door zijn eigen ogen van jongs af aan. Je ervaart fysiek maar ook non-verbaal geweld naar jezelf (Phillip Huff), je broer: Alexander, je zus: Emilie, je moeder: Annabelle en je vader: Peter.

Ik vind dit een heel heftig verhaal wetend dat het ook een waargebeurd verhaal is.
Je leest de impact die deze opvoeding heeft gehad gedurende het leven van de (toen nog) kleine kinderen en dat is best wel pijnlijk. Ik vind het vertelperspectief wel echt een pluspunt. Er wordt namelijk verteld met constant een verwijzing naar 'je', als Philip Huff iets doet of denk dan lees je dat terug in: 'je pakt nu de schaar' (geen echt citaat uit het boek).

Lezen in het perspectief waarin geschreven is vind ik fijn, omdat het ervoor zorgt dat dit verhaal nog beter te beleven is alsof je het zelf meemaakt. Dit zorgt er ook gelijk voor dat het verhaal je nog meer aanspreekt en (mijn) wil groter maakten om verder te lezen.

Door het verhaal heen raak je uiteindelijk gewend aan het vertelperspectief en tegelijkertijd werd het verhaal ook normaler. Daarmee bedoel ik dat ik uiteindelijk het hele verhaal anders zag en begreep dan hoe ik het in het begin zag en hoe ik erover dacht. Ik begreep aan het einde van het verhaal Philip Huff voor mijn gevoel beter bij dingen die hij deed en de manier waarop hij dacht. In het begin was het een beetje moeilijk om te plaatsen wat Huff vond van de situatie thuis, wat misschien ook wel logisch is omdat het het begin van het boek is. En aan het eind snapte ik Huff zijn gedachtes meer, omdat ik in het hele boek in hetzelfde perspectief las (wat volgens mij niet altijd het geval is bij boeken) en door zijn verhaal te lezen wist ik een beetje wie hij was en op wat voor manier hij dacht.

De impact die deze opvoeding heeft op de (toen) kinderen en later in het verhaal volwassenen werkt toch wel mee bij hoe heftig ik dit boek vond tijdens het lezen. Als je er niet echt over nadenkt besef je niet dat zo een opvoeding een best groot effect kan hebben op kinderen gedurende hun leven. Gevolgen van deze opvoeding zijn voorgekomen in het verhaal dat Philip Huff heeft geschreven. De kinderen hebben alle drie op een eigen manier hun opvoeding ervaren en je ziet daarin terug dat zij fysiek maar ook mentale klachten hebben opgelopen, dingen op korte en lange termijn en dingen die je bewust en onbewust mee maakt. Voorbeelden hiervan zijn dat Alexander uiteindelijk mentale klachten kreeg en daarvoor opgenomen is geweest en Philip die zijn agressie uit ging oefenen op Cato (later toen ze volwassenen waren).

Het verhaal dat Philip Huff verteld begint als hij 8 jaar is. Huff brengt ons mee door een groot deel van zijn leven. Tijdens het lezen ervaar je samen met Huff als hij iets ouder wordt zijn eerste liefde Cato, je komt erachter wat voor gevoelens er ontstaan en hoe je daarmee om kan gaan. Zelf begin je je rond dezelfde tijd als de ontmoeting met Cato iets meer los te trekken van je ouders en wil je je zelf wat meer gaan ontdekken. Later als Huff ouder wordt leer je vrienden kennen en ook daar leer je omgaan met verschillende
gevoelens en kom je erachter hoe het is om van gehouden te worden op een andere manier dan thuis.

Mijn advies is: verander niets aan hoe je werkt ik vond dit boek perfect.

Als jij geïnteresseerd bent in weten hoe zo een leefomgeving ervaren kan worden en wat voor effect dat kan hebben op mensen hun leven is dit zeker een aanrader!