indrukwekkende plot

Jo Nesbø slaagt er zoals steeds in om een indrukwekkende plot te construeren. Een gelaagde plot met redelijk veel personages zodat je steeds wel bij de les moet blijven om goed te kunnen blijven volgen. Maar het is totaal geen probleem om vlotjes verder te lezen, integendeel, het kan je niet snel genoeg gaan.
Deze Nesbø moet het vooral hebben van het politieonderzoek en dat was prachtig om te volgen. Harry Hole en zijn team bewandelen verschillende pistes, er lijkt maar geen schot in de zaak te komen en zodoende moeten ze al eens zijwegen bewandelen of de zaak helemaal opnieuw bekijken. De lezer is iets meer op de hoogte aangezien hij ook de daden van de moordenaar zo nu en dan gepresenteerd krijgt. Maar het blijft er naar raden wie het zou kunnen zijn, Nesbø maakt het zichzelf en de lezer niet gemakkelijk. En toch blijft hij de draad behouden en werkt hij zo naar de apotheose toe. Het wordt warempel nog spannend aan het einde.
Het is de tiende thriller met Harry Hole en dan mag het duidelijk zijn dat je spelers uit eerdere boeken tegenkomt. Zijn familie en collega's dat is een evidentie. Maar de auteur laat je ook dikwijls hernieuwd kennismaken met zaken die in eerdere boeken aan bod kwamen. Als het wat lang geleden is, is het niet dadelijk helemaal duidelijk meer hoe dat nu ook al weer in elkaar zat. Gelukkig geen erg voor het verhaal zelf maar ik verfoeide het dat ik het allemaal niet meer zo goed wist. Een zijdelingse bedenking.
Politie is een verrassende politiethriller met een super goede plot en zeer mooie plotwendingen. De humor miste ik een beetje maar het kon de pret niet bederven.