Lezersrecensie
Meesterwerk
Een recensent begint vaak met een persoonlijke zijlijn die niet altijd even relevant is. Dat doe ik ook.
Toen ik studeerde kocht ik bijna iedere week de New Musical Express (NME), een blad over popmuziek dat op krantenpapier verscheen. De NME van 10 november 1973, met een foto van de Nederlandse gitarist Jan Akkerman op de voorpagina, besteedde ruime aandacht aan de recensie van de tweede LP van Roxy Music. De kop luidde: Roxies pull out masterpiece. Een van de nummers op de LP was A Song for Europe. Dit nummer bevatte coupletten in het Frans en het Latijn, voor popmuziek een staaltje virtuositeit.
Ook Osinga's boek, zijn vijfde, zou ik graag een meesterwerk willen noemen. En de virtuositeit van A Song for Europe trekt hij door: ook zinnetjes of woorden in het Arabisch, Italiaans, Portugees, Japans...
Hij heeft zijn boek op een originele wijze gecomponeerd, met 35 hoofdpersonen in diverse landen, in diverse tijden. Elke scene vol plaatselijke kleur. Met als rode draad het gedicht van Borges, de wijsheid uit de Talmoed en de oude vrouw met de vlekken op haar hand. Ik vind het resultaat niet gekunsteld. Ik ben redelijk goed thuis in geschiedenis en aardrijkskunde, het komt me allemaal geloofwaardig over. Een van de in mijn ogen mooiste korte verhalen bewaart hij tot bijna voor het laatst: Wie in een koning een dichter ziet. Het hoofdstukje dat zich op Buitenlandse Zaken speelt vond ik een van de geestigste.
Het taalgebruik is erg mooi. Steeds weer vindt de schrijver een eigen manier om het landschap, het weer, flora, fauna, een gelaat, een manier van lopen of kijken te beschrijven. Prachtige zinnen/observaties zoals: Van alle einden van de wereld is dit wel het meest aangename. Welke deerniswekkende God zou lofprijzingen of aanbidding behoeven?
Toen ik studeerde kocht ik bijna iedere week de New Musical Express (NME), een blad over popmuziek dat op krantenpapier verscheen. De NME van 10 november 1973, met een foto van de Nederlandse gitarist Jan Akkerman op de voorpagina, besteedde ruime aandacht aan de recensie van de tweede LP van Roxy Music. De kop luidde: Roxies pull out masterpiece. Een van de nummers op de LP was A Song for Europe. Dit nummer bevatte coupletten in het Frans en het Latijn, voor popmuziek een staaltje virtuositeit.
Ook Osinga's boek, zijn vijfde, zou ik graag een meesterwerk willen noemen. En de virtuositeit van A Song for Europe trekt hij door: ook zinnetjes of woorden in het Arabisch, Italiaans, Portugees, Japans...
Hij heeft zijn boek op een originele wijze gecomponeerd, met 35 hoofdpersonen in diverse landen, in diverse tijden. Elke scene vol plaatselijke kleur. Met als rode draad het gedicht van Borges, de wijsheid uit de Talmoed en de oude vrouw met de vlekken op haar hand. Ik vind het resultaat niet gekunsteld. Ik ben redelijk goed thuis in geschiedenis en aardrijkskunde, het komt me allemaal geloofwaardig over. Een van de in mijn ogen mooiste korte verhalen bewaart hij tot bijna voor het laatst: Wie in een koning een dichter ziet. Het hoofdstukje dat zich op Buitenlandse Zaken speelt vond ik een van de geestigste.
Het taalgebruik is erg mooi. Steeds weer vindt de schrijver een eigen manier om het landschap, het weer, flora, fauna, een gelaat, een manier van lopen of kijken te beschrijven. Prachtige zinnen/observaties zoals: Van alle einden van de wereld is dit wel het meest aangename. Welke deerniswekkende God zou lofprijzingen of aanbidding behoeven?
3
Reageer op deze recensie