De Indiase sloppenwijk door de ogen van een kind; Uniek debuut

Met Djinn patrouille op de paarse lijn heeft Deepa Anappara een bijzonder debuut geschreven, waarin ze het uitzichtloze en oneerlijke leven in de sloppenwijken heeft beschreven vanuit de ogen van een jong kind. Dit is een sterke keuze omdat vanuit zijn ogen alles groter lijkt, het begrip nog niet volledig aanwezig is, terwijl de onbevangenheid maakt dat hij alles registreert. De onmacht wordt hiermee benadrukt. Daarnaast benadrukt de constant aanwezige smog de grauwheid en traagheid van het verhaal en het leven daar. Anappara gebruikt mooie beelden zinnen, die af en toe iets van symboliek weergeven. Het boek omhelst m.n. maatschappelijke thema’s: kansongelijkheid, strijd tussen arm en rijk en de strijd tussen hindi en moslims. Wat ook een rol speelt is de veerkracht van kinderen, ondanks dat ze met onrecht en wrede dingen worden geconfronteerd. Sommigen zijn ontwapenend, sommigen verzetten zich tegen hun lot en sommigen blijven onschuldig met hun dromen en fantasie.
Het boek is geschreven vanuit Jai. Als er een kind verdwijnt is hij optimistisch over zijn mogelijkheden om detective te worden. Samen met Pari en Faiz, de vrienden van Jai, probeert hij het mysterie te ontrafelen en hun klasgenoot te vinden. Pari is een meisje dat graag verder wil komen en braaf leert. Faiz is een moslim-jongetje, die op een gegeven moment hard gaat werken om zijn gezin te helpen. Faiz wordt geconfronteerd met moslim-haat en voelt zich minder veilig. Als er nog meer kinderen verdwijnen, verdwijnt ook het optimisme van Jai. Ik denk dat hij steeds dichter bij de realiteit van het leven komt.