Slagveld van ombeholpenheid

Dodo (Leon) en Mirko zijn de hoofpersonen in de tweede roman van de Deense schrijfster Ane Riel, genaamd: ‘Beest’. Na het geweldige debuut ‘Hars’ kiest Riel wederom voor een verhaal dat zich afspeelt aan de rand van de beschaving. In de verantwoording aan het einde geeft ze aan dat ze toevalligerwijze aanliep tegen het hoofdthema. Het zeldzame fenomeen van de uitzonderlijke spierkracht heeft een redelijk lijvig boek opgeleverd.

Waar ‘Hars’ boeide door spanning en het bijzondere karakter van de hoofdpersonen, ligt hier de nadruk vooral op de uitwerking van de karakters en minder op de spanning. Een keur aan excentriekelingen trekt aan de lezer voorbij. Ook de warmbloedige en knappe Danica, moeder van Leon is een belangrijk en niet gemakkelijk te vergeten personage die het hart van menige man en dus ook van de jonge Mirko op hol brengt. Haar man Karl, de sterke en grote vader van Leon is ook zo’n uitgesproken persoonlijkheid. Hij komt als Goliath tegenover David (Mirko) te staan. En de Bijbellezers weten hoe dat afloopt.

Al met al had het wel wat korter gekund en iets minder van het excentrieke goede. Op zich wel vermakelijk hoor, maar het verhaal heeft qua uitwerking iets te veel zijlijnen gekregen en is eigenlijk ook wel langdradig. Aan het einde gaat het verhaal uit als een nachtkaars. De vriendschap tussen Mirko en Leon blijft weliswaar en dat is op zich een mooi gegeven, maar wat een slagveld van onbeholpenheid gaat daar aan vooraf.

Ik waardeer het boek met drie sterren, want Ane Riel kan natuurlijk wel schrijven. Een erotische roman zou overigens ook nog wel wat zijn voor haar.