Een perfect requiem

Vanwege een toevallige inschrijving in een toevallig langskomende Hebban boekenclub kwam ik op het spoor van deze bijzondere thriller van het Vlaamse schrijversduo Ria Maes en Aron Wade.

Meester Dood is het vervolg op Pan en na lezen van deel 2 kan ik bevestigen dat de delen los van elkaar te lezen zijn. En dat ik hierna deel 1 zal gaan lezen, is geen vraag maar een zekerheid!

Het is even zoeken naar de hoofdpersoon van de serie, omdat het boek een aanloopje neemt voordat de Antwerpse wetsdokter Tom Beckx aan bod komt. Eerst waart Meester Dood rond met drastische gevolgen. Maar niet als een schrikachtig persoon komt hij langs. Nee, als een vriendelijke voorbijganger.
Intussen komen we tijdens het vlot gescheven verhaal ook in aanraking met het speurdersduo Raoul en Alexandra. Vooral de eerste is geen groot opsporingslicht maar ook de pittige Alexandra zal uiteindelijk geen potten breken (hoewel...).

De meest interessante figuur in deze smaakvolle, ja soms licht humoristische en uiteindelijk ontroerende roman is de dader, Meester Dood. Steevast omhult hij zich met welriekende parfum, wijsheden en draait hij op de plek des onheils het Requiem van Mozart.
De slachtoffers hebben uiteindelijk allemaal fouten gemaakt en worden door de Meester als een rechtvaardige rechter met de dood gestraft. Deze meester, rechter over leven en dood is een bijzonder mens, met een tragisch verleden. Ja, pas op de allerlaatste bladzijde begrijp je hoe hij aan de slachtoffers is gekomen. Een zeer knappe vondst!

De schrijvers hebben dit verhaal dus met smaak, gevoel voor sfeer, mensenkennis en vaart geschreven. Je leest het boek gegarandeerd in een dag uit, zo aangenaam is de leeservaring. Het nodigt mij uit om deel 1 nu ter hand te nemen.

Naast de tragische dader is toch ook de hoofdpersoon Tom een persoon omgeven met een tragiek, die je wilt volgen. Hij is niet de gemakkelijkste gast maar als de schrijvers de punten van het kleed optillen die over zijn verleden ligt, breekt je hart. En dat is erg knap van de schrijvers, zelfs de dader kan op dat lezersbegrip rekenen. Uiteindelijk vereffent de meester de rekening en ook Tom komt enigszins in het reine met zijn moeilijke verleden.

‘Ik mis je elk moment van de dag en dat gemis overstijgt zelfs de woede, het schuldgevoel en de vertwijfeling.’ (Pagina 265)

Kortom, Meester Dood is een verhaal om een puntje aan te zuigen! Het boek heeft de allure van een klassieker noir. Met een kop en een staart en in perfecte harmonie! Of moet ik zeggen: een knap geconstrueerd en georkestreerd requiem voor slachtoffers en daders.

Chapeau Maes en Wade, kom maar terug van vanachter het doek voor het staande applaus. I want more, more!