Het huis met het blauwe dak

Voor de leesclub van de boekenreizigers heb ik het boek Het huis met het blauwe dak, geschreven door Margareth Hillebrand, gelezen. Na het overlijden van haar grote liefde woont Juliette alleen in haar peperdure penthouse. Ze is op dat moment zeventig jaar oud en ze voelt zich er erg eenzaam. Ze beslist om haar huis te verkopen en via een list een plek te krijgen in een grote zorgvilla. Ze hoopt dat ze daar gelijkgestemden gaat vinden, met wie ze nog een mooie en gezellige tijd mag beleven. Als ze er eenmaal woont, komt ze tot de ontdekking dat ze toch wel een fout heeft gemaakt. Er blijkt helemaal geen sprake te zijn van gelijkgestemden. Voor het gevoel van Juliette is het er enorm saai. Wel ontmoet Juliette medebewoner Max. Hij is een rasechte Hagenees, een totaal ander type dan Juliette is. Maar de klik is er en ze raken met elkaar bevriend. Ze brengen samen leven in de brouwerij in de zorgvilla. Dit doen ze door middel van een bucketlist. Maar is dit voor Juliette genoeg? Of zou ze toch ook graag nog wat anders willen en zo ja wat dan? En hoe kijkt Max daar eigenlijk tegen aan?
Op de cover zien we een mooi groot wit huis met een prachtig blauw dak. Er staan de nodige bomen om heen en er is ook een grote tuin aanwezig. Is dit de zorgvilla waar Juliette en Max wonen? Het is al met al een heerlijk feelgood verhaal waarbij er geregeld een glimlach op mijn gezicht te vinden was tijdens het lezen. Margareth heeft in dit verhaal op een mooie manier een diepere laag verweven, zonder dat het ergens zwaar overkomt. De aangestipte thema’s zijn onder andere: eenzaamheid bij ouderen, het vinden van goed personeel en of er elke keer voldoende budget is om de ouderen de zorg te geven die ze nodig hebben. Het is mijn eerste kennismaking met deze schrijfster. Het is me goed bevallen en ik ben erg benieuwd naar nieuwe belevenissen van Juliette en Max.

4*