Het leven zit raar in elkaar. Het vertelt ons altijd dingen die we niet willen horen.

Schaamte om deel te hebben uitgemaakt van de zelfs nog grotere stilte die het leven van de dode man had gevuld? Daar gaat het boek over. Hij was doof(?) en sterft door te veel slaappillen in te nemen. Vergissing of zelfmoord? Het is omdat Paola, de echtgenote van de commissaris er over praat thuis en vragen stelt dat de commissaris zicht gaat verdiepen in de zaak. Hij hoeft niets te ondernemen daar alles normaal is verlopen. Echter om zijn vrouw gerust te stellen gaat hij op onderzoek uit.
Soms is het verhaal zeer lang dradig, niets voor Leon. Spijtig.
Hierdoor voor mij zeker een van de mindere werken van D. Leon.