Antwerpen, Astridplein 1989

Een tekening van de Antwerpse uitgangsbuurt en haar bewoners.

In dit boek beschrijft Conrad in een bijna filmische stijl de uitgangsbuurt van Antwerpen omstreeks 1989. Alles wordt heel herkenbaar, levend bijna, zeker voor mensen die Antwerpen kennen. Hij heeft niet enkel oog voor de zichtbare zaken, maar kan ook de sfeer van toen accuraat weergeven.

Zijn focus ligt echter op de mensen. In de beelden die hij oproept van de stad ziet hij personages en hij zoomt er op in. Soms blijft het wat op afstand, soms zoomt hij sterk in en beschrijft hij hun gevoelens, hun gedachten. Het blijven echter schilderijen, geen scherpe tekeningen. Hij beschrijft volkse mensen, authentieke mensen, gekwetste mensen.

Er is Romain, een oude man die vroeger portier was in een hotel waarin bekende mensen kwamen, nu leeft hij in zijn eigen verzonnen wereld. Er is Bessie, een travestiet die vroeger klaarblijkelijk heeft gestudeerd of is ze toch undercover bij de politie ? Er is de Afrikaanse nachtportier Ousmane, er is Astrid van de frituur, er is Vlad van het Albanese milieu en zo veel anderen.

Alle personages hebben hun demonen, hebben een verleden, hebben het niet makkelijk, maar leven samen en respecteren elkaar. Conrad beschrijft deze mensen zeer filmisch, in de stijl van de Franse fim noir. Vandaar dat hij zijn werk ook betiteld als een “roman noir”. Hij heeft een eigen stijl ontwikkeld die in heel wat van zijn werken terugkomt.

Er is een misdaad die moet opgelost worden inderdaad, maar eigenlijk is dit bijzaak. Het is enkel een kapstok om zijn “film” aan op te hangen. Hij filmt zijn personages, volgt ze, beschrijft ze met al hun eigenheden en hun tekortkomingen. Soms zijn er iets te langdradige beschouwingen, soms zit de geloofwaardigheid op het randje, maar over het algemeen krijg je een mooi sfeerbeeld van de tijd, van deze plaats, van deze mensen. Er is een misdaadverhaal en een spanning, maar er zijn vooral de mensen en de tekening van Antwerpen.

Wil je enkel een spannende detective, zal dit boek niet uw ding zijn. Kun je een werk appreciëren dat wat trager gaat, kan ik dit zeker aanraden. Het was voor mij als een zwart-wit film, wat trager en wat korrelig, met mensen van toen. Maar ik heb er wel van genoten.