Lezersrecensie
Iedereen maakt fouten…
Hoe is het om vandaag de dag als tiener op te groeien in Nederland? Dat het geen rozengeur en maneschijn is, wordt al aan het begin van het verhaal duidelijk bij de hoofdpersonen Atlas en Elena.
De titel van het boek klinkt als een sprookje, en spreekt niet direct aan, vond ik. Ook de kaft schreeuwt nu niet bepaalt: “Neem me mee en lees me!” Het boek gaat desondanks in de boekentas mee, omdat tot nu toe geen enkel boek van Woltz tegenviel.
Wat maakt nu dat dit boek mij nu zo aanspreekt en vermoedelijk ook jongeren zelf? Door het verhaal beurtelings te laten vertellen door Atlas en Elena leer je de karakters goed kennen. Het leest ook gemakkelijk weg, vooral ook omdat je graag wilt weten wat er nu precies speelt. Waarom gooit Elena haar telefoon weg en knipt ze haar haar af? En wat is er met Atlas aan de hand? Is hij echt een ‘creep’ zoals Elena hem omschrijft?
Wat mij ook aanspreekt, is dat de hoofdpersonen in de verhalen van Woltz altijd ‘buitenbeentjes’ zijn. Het zijn allemaal echte mensen van vlees en bloed met hun onzekerheden. Dat ze buiten de maatschappij staan, komt altijd door iets wat hun is overkomen waardoor ze keuzes maken die heel begrijpelijk zijn door het inkijkje dat de schrijfster ons geeft in de gedachten van de kinderen. Als ouder, maar ook als docent en leesconsulent, leer ik op die manier heel veel van wat jongeren bezighoudt en om meer empathie, begrip en geduld voor ze te hebben.
Wat fijn is dat humor niet ontbreekt. Eigentijdse taalgebruik en dingen die ook in het echt kunnen gebeuren maken het verhaal compleet.
Dit boek is geschikt voor kinderen van groep 7 t/m tweede klas. Dus voor degenen die al op jonge leeftijd al redelijk goed kunnen lezen en emotioneel gezien wat rijper zijn tot en met jongeren in de tweede klas die lezen nog wat lastiger vinden maar wel ‘gelokt’ moeten worden door een aantrekkelijke inhoud.
Je kunt dit boek ook heel goed in de klas voorlezen. Het is niet zo dik en binnen een paar weken uit. Door de niet zo aantrekkelijke titel en kaft is het dus wel handig om het boek positief te ‘presenteren’ in de klas of thuis. Verder kun je het ook goed gebruiken binnen de methode ‘Vertel eens’ van Aidan Chambers.
De titel van het boek klinkt als een sprookje, en spreekt niet direct aan, vond ik. Ook de kaft schreeuwt nu niet bepaalt: “Neem me mee en lees me!” Het boek gaat desondanks in de boekentas mee, omdat tot nu toe geen enkel boek van Woltz tegenviel.
Wat maakt nu dat dit boek mij nu zo aanspreekt en vermoedelijk ook jongeren zelf? Door het verhaal beurtelings te laten vertellen door Atlas en Elena leer je de karakters goed kennen. Het leest ook gemakkelijk weg, vooral ook omdat je graag wilt weten wat er nu precies speelt. Waarom gooit Elena haar telefoon weg en knipt ze haar haar af? En wat is er met Atlas aan de hand? Is hij echt een ‘creep’ zoals Elena hem omschrijft?
Wat mij ook aanspreekt, is dat de hoofdpersonen in de verhalen van Woltz altijd ‘buitenbeentjes’ zijn. Het zijn allemaal echte mensen van vlees en bloed met hun onzekerheden. Dat ze buiten de maatschappij staan, komt altijd door iets wat hun is overkomen waardoor ze keuzes maken die heel begrijpelijk zijn door het inkijkje dat de schrijfster ons geeft in de gedachten van de kinderen. Als ouder, maar ook als docent en leesconsulent, leer ik op die manier heel veel van wat jongeren bezighoudt en om meer empathie, begrip en geduld voor ze te hebben.
Wat fijn is dat humor niet ontbreekt. Eigentijdse taalgebruik en dingen die ook in het echt kunnen gebeuren maken het verhaal compleet.
Dit boek is geschikt voor kinderen van groep 7 t/m tweede klas. Dus voor degenen die al op jonge leeftijd al redelijk goed kunnen lezen en emotioneel gezien wat rijper zijn tot en met jongeren in de tweede klas die lezen nog wat lastiger vinden maar wel ‘gelokt’ moeten worden door een aantrekkelijke inhoud.
Je kunt dit boek ook heel goed in de klas voorlezen. Het is niet zo dik en binnen een paar weken uit. Door de niet zo aantrekkelijke titel en kaft is het dus wel handig om het boek positief te ‘presenteren’ in de klas of thuis. Verder kun je het ook goed gebruiken binnen de methode ‘Vertel eens’ van Aidan Chambers.
1
Reageer op deze recensie