Aan de zelfkant van Tokio

Er hangt een sfeer van dreiging en naderend onheil in 'Het gele huis' van Mieko Kawakami. Hana, de jonge hoofdpersoon van dit boek, is een van de vele dropouts in Tokio. Ze woont met haar vaak afwezige moeder in een armoedig appartement.
Het geld dat ze verdient met haar bijbaan in een restaurant is haar hoop om een leven voor zichzelf te kunnen opbouwen.
Ook al is Hana nog maar een tiener, ze is overgeleverd aan zichzelf. Niemand zorgt voor haar.
Als lezer hoop je zo dat ze met haar harde werk een fatsoenlijk bestaan kan opbouwen. Maar steeds gebeurt er weer iets akeligs waardoor alles haar ontglipt. Totdat ze tot over haar oren in de criminaliteit belandt.

Hana is niet de enige die er zo alleen voor staat. Kawakami beschrijft een grote groep jongeren die geronseld worden door criminelen, omdat ze niets en niemand hebben die hen beschermt. Het is best ontluisterend om over die kant van Tokio te lezen.

Aan het begin van het boek maak je kennis met de volwassen Hana die op een artikel stuit over Kimiko, de veel oudere vrouw met wie Hana jaren geleden samen een restaurantje runde. Het gaat niet goed met Kimiko en Hana belt haar vroegere vriendin Lan om te vragen of die meer over Kimiko weet. Vanaf daar ontvouwt het aangrijpende levensverhaal van de jonge Hana zich.

Kawakami heeft een prettige stijl, maar op ongeveer eenderde zakt het verhaal wat in. Doorlezen loont, want het verhaal van Hana en haar vriendinnen blijft je nog lang bij.

Mieko Kawakami is een Japanse auteur van wie vier boeken in het Nederlands zijn vertaald. 'Borsten en eitjes' is haar bekendste boek. 'Het gele huis' is vertaald door Maarten Liebregts.