Poëtische bespiegelingen

Vier astronauten, Chie, Nell, Pietro, Shaun en twee kosmonauten, Anton en Roman, cirkelen in het ruimtestation ISS rond de aarde. Samantha Harvey beschrijft in 'In Orbit' een etmaal waarin de zes bemanningsleden van het ruimtestation rond de aarde cirkelen en 16 zonsopgangen en 16 zonsondergangen meemaken.

'In Orbit' speelt zich af in de ruimte, maar het lijkt in niets op ruimtefilms vol rampen en geïmproviseerde reddingen.
Er gebeurt weinig in dit boek, er is geen plot, het draait om bespiegelingen en observaties over de aarde en de relatie van mensen tot de aarde.

De informatie die Harvey geeft over de zes bemanningsleden is summier. We weten uit welk land ze komen, hoe ze hun dagen in het ruimtestation doorkomen: sporten, eten, onderzoekswerk, slapen in een zwevende slaapzak en veel naar buiten kijken.
Chie's moeder is een paar dagen geleden overleden en Shaun is christelijk, dat is het wel zo ongeveer.
Er zijn nauwelijks dialogen, de bemanningsleden lijken geen woorden nodig te hebben om goed samen te functioneren. Of houden ze zich aan de 'onuitgesproken regel': 'Dring je niet op.' 'Steek niet de Rubicon naar andermans innerlijk leven over'?

Harvey schrijft vooral prachtige poëtische zinnen over de landen, steden en natuur waar het ruimtestation overheen vliegt.
Maar ook over de ongelooflijke hoeveelheid ruimtepuin die ruimtereizigers moeten ontwijken en de ellende die mensen op aarde hebben aangericht.

Lezers die van lyrische natuurbeschrijvingen houden kunnen hun hart ophalen aan dit boek.
Voor degenen die houden van meer variatie is dit geen aanrader. De opeenvolging van natuurbeschrijvingen kan iets teveel van het goede zijn.

In Orbit is Harveys zesde boek en ze won er in 2024 de Booker Prize voor. Het is vertaald door Kitty Pouwels.