Zinderend

In De zevende engel wordt het verhaal verteld van gebeurtenissen in het plaatsje Outer Maroo in de Noord-Australië, waar een besloten gemeenschap niets moet hebben van vreemdelingen. Het gehucht is op geen enkele kaart te vinden, dus komen ze niet regelmatig voorbij. Totdat Oester, een soort goeroe, op het toneel verschijnt. Dit betekent het einde van de rust. Jonge backpakkers komen langs, aangelokt door het charisma van Oester. Ze werken in de opaalmijnen en geloven vol van passie in een nieuwe geloofsgemeenschap.

De zevende engel is een verontrustend boek dat mij achterliet met vragen. De opzet is niet eenvoudig en wie denkt een toegankelijk boek getroffen te hebben, komt bedrogen uit. Je moet je er wel in vast willen bijten en willen onderzoeken. Een verhaal om met veel concentratie en aandacht te lezen. Janette Turner Hospital weeft meerdere lijnen door elkaar, waardoor terugbladeren soms noodzakelijk wordt.

Ze beschrijft de opaalkoorts, een soort goudkoorts, die veroorzaakt dat de jacht op deze waardevolle stenen menig hoofd op hol brengt. De situatie van extreme droogte loopt als een rode draad door het boek met als gevolg ‘De Ouwe Fucketoe’. Dit is de naam die bewoners gegeven hebben aan ‘een soort penetrant waas, vochtloos en onzichtbaar, dat kwam en ging als een ademtocht van de dorre aarde zelf’. Door het een naam te geven hopen bewoners dat het zal oprotten. De Ouwe Fucketoe roept associaties op met dood vee en rottende schapen. Een desolate atmosfeer.

Merkwaardige personages worden geïntroduceerd. Ma Beresford, die op eigen wijze post beheert, Dorothy Godwin, die aan een vreemd soort kleptomanie lijdt. Meneer Profeet en Ma’s Bill. Zwaarbewapende mijnwerkers en religieuze fundamentalisten zijn hier neergestreken. Haat tegen vreemdelingen en de onderaardse rijkdommen – de opalen - verbinden hen. Hoofdpersoon is Marcy, een jong meisje door wiens ogen een groot deel van het verhaal wordt verteld. Oester, de goeroe vertegenwoordigt rampspoed en hebzucht.

Een indrukwekkend boek dat mij na afloop niet losliet en de behoefte aanwakkerde om meer te weten te komen over dit deel van Australië, de verschillende soorten opaal, de opaalmijnen, de acaciabomen, de melde, en het rode land met de verzengende hitte. Een taai boek dat intrigeert en uitdaagt, dat confronteert en nieuwsgierig maakt, dat medelijden en afkeer oproept. Een boek om je in vast te bijten.
Geen hapklare brok. Wel een rijk en beeldend boek over een thema dat fascineert. Janette Turner Hospital maakt geen knieval voor de lezer. Ze doet haar eigen ding en onderscheidt zich. Meer een roman dan een misdaadroman.