Hebban recensie
Niet voldoende
In Therapie ontmoeten we wederom Alex Delaware en Milo Sturgis. Twee vrienden die in hun werkzame leven veel samen optrekken en die de sleutelfiguren zijn in een groot aantal boeken van Jonathan Kellerman.
Een auto wordt gevonden met twee jonge mensen die allebei zijn vermoord. De identiteit van de jongeman is vrij snel bekend, die van het meisje niet. Grondige naspeuringen leiden naar een groepspraktijk van psychiaters.
Jonathan Kellerman is van huis uit psycholoog en dat is ook in dit verhaal merkbaar. Zijn kennis van menselijk gedrag en psychopathologie komt uitvoerig aan bod en dit levert interessante passages op. Hetzelfde geldt voor zijn know-how wat betreft therapie en therapeutische stromingen. Wie houdt van de wereld van de psychologie en de psychopathologie komt bij Kellerman altijd wel aan zijn trekken. Maar dit alles is toch niet voldoende om een spannend verhaal te schrijven dat blijft boeien.
In het begin loopt het verhaal soepel, is veelbelovend en heeft het een lekker tempo. Maar gaandeweg verdwijnt de vaart en verzandt de auteur te vaak in gedetailleerde beschrijvingen. Het lijkt alsof Kellerman te veel wil documenteren. Zo wordt elk personage voorzien van een uitvoerige beschrijving van zijn of haar uiterlijk. Naarmate het boek vordert, glijdt het boek hierdoor steeds meer langs je heen. Het wordt een beetje teveel. Daarnaast introduceert Kellerman veel personages die elkaar soms in de weg lopen. Jammer. Hij kan beter.
In de geschiedenis van de reeks is Therapie een boek dat een extra licht werpt op de vriendschap tussen Delaware en Sturgis. De lezer krijgt meer zicht op Sturgis, de eigenzinnige inspecteur die het niet altijd gemakkelijk heeft als homseksueel in een politiecorps. De nieuwe vriendin van Delaware komt nauwelijks naar voren. Zijn oude maat daarentegen wel. Misschien is dit bedoeld als eerbetoon aan een vriend van Kellerman, muzikant Warren Zevon, overleden in 2003. Aan hem is dit boek opgedragen. Maar dit alles levert nog geen spannend verhaal op. Jammer maar helaas.
Toch blijft Kellerman mij interesseren. Ik ken geen enkele auteur die zo consequent en al zovele jaren de psychologie toegankelijk wil te maken voor een breed publiek. Dat is zijn verdienste en levert altijd weer interessante feiten op. Maar helaas niet voldoende voor de beoordeling 'goed'.
Een auto wordt gevonden met twee jonge mensen die allebei zijn vermoord. De identiteit van de jongeman is vrij snel bekend, die van het meisje niet. Grondige naspeuringen leiden naar een groepspraktijk van psychiaters.
Jonathan Kellerman is van huis uit psycholoog en dat is ook in dit verhaal merkbaar. Zijn kennis van menselijk gedrag en psychopathologie komt uitvoerig aan bod en dit levert interessante passages op. Hetzelfde geldt voor zijn know-how wat betreft therapie en therapeutische stromingen. Wie houdt van de wereld van de psychologie en de psychopathologie komt bij Kellerman altijd wel aan zijn trekken. Maar dit alles is toch niet voldoende om een spannend verhaal te schrijven dat blijft boeien.
In het begin loopt het verhaal soepel, is veelbelovend en heeft het een lekker tempo. Maar gaandeweg verdwijnt de vaart en verzandt de auteur te vaak in gedetailleerde beschrijvingen. Het lijkt alsof Kellerman te veel wil documenteren. Zo wordt elk personage voorzien van een uitvoerige beschrijving van zijn of haar uiterlijk. Naarmate het boek vordert, glijdt het boek hierdoor steeds meer langs je heen. Het wordt een beetje teveel. Daarnaast introduceert Kellerman veel personages die elkaar soms in de weg lopen. Jammer. Hij kan beter.
In de geschiedenis van de reeks is Therapie een boek dat een extra licht werpt op de vriendschap tussen Delaware en Sturgis. De lezer krijgt meer zicht op Sturgis, de eigenzinnige inspecteur die het niet altijd gemakkelijk heeft als homseksueel in een politiecorps. De nieuwe vriendin van Delaware komt nauwelijks naar voren. Zijn oude maat daarentegen wel. Misschien is dit bedoeld als eerbetoon aan een vriend van Kellerman, muzikant Warren Zevon, overleden in 2003. Aan hem is dit boek opgedragen. Maar dit alles levert nog geen spannend verhaal op. Jammer maar helaas.
Toch blijft Kellerman mij interesseren. Ik ken geen enkele auteur die zo consequent en al zovele jaren de psychologie toegankelijk wil te maken voor een breed publiek. Dat is zijn verdienste en levert altijd weer interessante feiten op. Maar helaas niet voldoende voor de beoordeling 'goed'.
1
Reageer op deze recensie
