Taartjes en trauma’s op Texel

Fleur heeft de bakkerij van haar grootouders op Texel omgevormd tot een Theetuin. Ze zoekt een patissier, nu haar zakenpartner Laura het steeds drukker heeft met de patisserieafdeling van het hotel van Koen.
Sarah werkt in een verzorgingstehuis, maar in haar vrije tijd bakt ze de lekkerste taarten. Haar grote droom is werken als patissier. Ze erg onzeker. In haar jeugd heeft ze kokend water over zich heen gekregen, waardoor ze een litteken op haar gezicht heeft. Dat litteken beheerst haar leven en dus ook de verhalen over haar in het boek. Op een gegeven moment wekt dat irritatie op.
 
Ze solliciteert bij Fleur en tot haar eigen verrassing krijgt ze de baan. Laura is daar minder blij mee, ze had liever een echte patissier, helemaal nu Fleur zwanger blijkt en minder in de Theetuin kan werken.
Sarah leert langzaam de wereld te vertrouwen. Ze spiegelt zich aan haar kat Ziggy die mishandeld is, maar toch Sarah steeds meer vertrouwd. Daarom durft ze ook voorzichtig een relatie aan te gaan met Cas, de ex van Fleur en van haar nichtje Rosa, die op het eind van het boek vanuit Amerika weer naar Texel komt.
 
Het verhaal van Emma, de andere hoofdpersoon, is minder realistisch. Emma runt in haar eentje in investeringsbedrijf en reis daarvoor de hele wereld over. Ze heeft geen huis en leeft in hotels. Ze weet niet beter dan dit leven, haar vader heeft haar in haar jeugd de hele wereld over gesleept. Haar moeder heeft haar verlaten toen ze heel jong was. Daardoor denkt ze dat iedereen haar altijd weer verlaat en vlucht ze weg zo gauw ze haar gevoelens naar boven komen. Een van haar investeringsobjecten is het noodlijdende hotel van Koen. Koen ziet haar wel zitten en zij diep in haar hart hem ook. Ze belanden in bed met een zwangerschap tot gevolg. Een miskraam, een vlucht en een ruzie brengt ze uiteindelijk dichter bij elkaar.
 
‘De Kleine Theetuin brengt geluk’ is een feel good verhaal dat gemakkelijk wegleest, maar waarbij problemen niet geschuwd worden. Een iets waarachtigere beschrijving van Texel en hoofdpersonen die ook eens uit hun comfortzone komen, had het verhaal nog realistischer gemaakt.