Lezersrecensie
Indrukwekkend
Bodie Kane, een bekende podcast uit Los Angeles, keert na jaren twee weken terug op haar kostschool, Ganby in New Hampshire om les te geven over het maken van een podcast. Een van de onderwerpen waaruit haar leerlingen kunnen kiezen is de moord op Thalia Keith, die gepleegd is in het laatste jaar dat Bodie daar op school zat. Hun sportleraar, een zwarte man, zit hiervoor al ruim 20 jaar vast. Thalia is een tijdje haar roommate geweest, maar Bodie hoort niet tot haar vriendenkring, was als beursstudent een buitenstaander.
Gaandeweg het boek ontdekken Bodie en de twee podcastmakers steeds meer bijzonderheden over de moord, die niet in het toenmalige onderzoek zijn meegenomen. Zo werden leerlingen en stafleden op voorhand vrijgepleit. De lezer wordt meegesleept in hun bevindingen, die voor steeds andere wendingen zorgen.
Bodie kijkt nu ze volwassen is onder invloed van de MeToo beweging heel anders aan tegen het gedrag van sommige jongens en leraren, zoals in borsten knijpen, bingokaarten over aanrakingen bijhouden en meisjes het gevoel geven dat ze volwassen waren. Was het allemaal wel zo onschuldig wat ze deden? Had het niet veel meer te maken met machtsuitoefening over vrouwen en dat mannen overal mee wegkwamen. En waarom werd er niets van gezegd, ook niet door de meisjes. Door het boek verspreid staan indrukwekkende hoofdstukken van vrouwen die door mannen zijn vermoord en waarvoor de mannen niet veroordeeld zijn. Terwijl ze die twee weken op Ganby is wordt ze zelf ook meegesleurd in een MeToo zaak tegen haar ex.
Wat heel goed beschreven wordt is de geslotenheid van groepjes op de Kostschool, vrienden die elkaar dekken tot het einde toe ook al betekent dat anderen daar de dupe van worden. Bodie richt zich bij elke nieuwe bevinding op een docent van de school, waar zij veel contact mee had. Ze vertelt het hele verhaal aan hem.
De beschrijving van de ligging van de school, midden in de bossen van New Hampshire, de bittere koude, de snijdende wind en de krakende gebouwen versterken het beklemde karakter van het verhaal.
Gaandeweg het boek ontdekken Bodie en de twee podcastmakers steeds meer bijzonderheden over de moord, die niet in het toenmalige onderzoek zijn meegenomen. Zo werden leerlingen en stafleden op voorhand vrijgepleit. De lezer wordt meegesleept in hun bevindingen, die voor steeds andere wendingen zorgen.
Bodie kijkt nu ze volwassen is onder invloed van de MeToo beweging heel anders aan tegen het gedrag van sommige jongens en leraren, zoals in borsten knijpen, bingokaarten over aanrakingen bijhouden en meisjes het gevoel geven dat ze volwassen waren. Was het allemaal wel zo onschuldig wat ze deden? Had het niet veel meer te maken met machtsuitoefening over vrouwen en dat mannen overal mee wegkwamen. En waarom werd er niets van gezegd, ook niet door de meisjes. Door het boek verspreid staan indrukwekkende hoofdstukken van vrouwen die door mannen zijn vermoord en waarvoor de mannen niet veroordeeld zijn. Terwijl ze die twee weken op Ganby is wordt ze zelf ook meegesleurd in een MeToo zaak tegen haar ex.
Wat heel goed beschreven wordt is de geslotenheid van groepjes op de Kostschool, vrienden die elkaar dekken tot het einde toe ook al betekent dat anderen daar de dupe van worden. Bodie richt zich bij elke nieuwe bevinding op een docent van de school, waar zij veel contact mee had. Ze vertelt het hele verhaal aan hem.
De beschrijving van de ligging van de school, midden in de bossen van New Hampshire, de bittere koude, de snijdende wind en de krakende gebouwen versterken het beklemde karakter van het verhaal.
2
Reageer op deze recensie
