Een foto zegt meer dan duizend woorden

Wat een krachtig, intens en mooi boek is dit! Het is hartverscheurend, spannend, ontroerend en vol hoop. Clarisse was vroeger iemand anders, ze komt uit Amerika en langzaam ontdekken we meer over haar verleden. In Frankrijk is ze Clarisse, een dappere vrouw die vlucht uit een gewelddadig huwelijk en na een ontmoeting met de knappe Louis die voor het verzet werkt zal haar leven voor altijd veranderen. De dag waarop ze een foto neemt van de joodse Lillie die bruut gescheiden wordt van haar maman en meegenomen wordt zal haar leven voor altijd veranderen. Deze dappere vrouw gaat bij het verzet en is vastbesloten de gruwelen die ze vastlegt op haar foto's te verspreiden zodat de wereld weet wat er echt gebeurt in het bezette Parijs. Wat ze allemaal meemaakt is hartverscheurend en emotioneel maar een foto zegt meer dan duizend woorden. Doordat we dit verhaal door de ogen van Clarisse beleven wordt je helemaal meegesleept en laat het je geen seconde los. Geregeld liepen de tranen over mijn wangen, het is zo levensecht beschreven en dat moet ook bij een boek als dit want we mogen het nooit vergeten. Toch zwelt je hart ook op van trots voor de verzetsstrijders en alle mensen die elkaar helpen. Er zijn er ook lichtpuntjes en intense liefde in deze zware tijden. Het is ook heel spannend, ik kon dit boek niet wegleggen. Het is zo'n boek dat je nooit meer zult vergeten.

"Achterflap:
Parijs, 1942. Fotografe Clarisse Alarie kent de gevaren van het door de nazi’s bezette Parijs maar al te goed. Via de charmante verzetsstrijder Louis komt ze in contact met een ondergronds netwerk dat onvermoeibaar vecht om een einde te maken aan de bezetting. Met een vals paspoort op zak legt ze het ware gezicht van de stad vast, om zo bewijs te verzamelen tegen de wandaden van de Gestapo. Op een dag vangt haar lens het beeld van een jong meisje dat schreeuwend een vrachtwagen in wordt getild, de gele ster scheef hangend aan haar versleten jas. Er breekt iets in Clarisse. Ook zij heeft de geruchten gehoord over waar de overvolle veewagons die Parijs verlaten naartoe gaan. Het is niet meer voldoende om de gruwelen van de oorlog vast te leggen – Clarisse is vastbesloten het meisje te redden. Zelfs als ze daarmee het leven van Louis en de andere verzetsstrijders op het spel zet."

Door de vlotte en beeldende schrijfstijl die vol gevoel zit heb je het idee zelf in het bezette Parijs rond de lopen. We volgen ook een verhaallijn in 1985 waarvan niet meteen duidelijk is over wie dit gaat. Wat wel voelbaar is is dat de oorlog je nooit echt verlaat, zij ziet iedereen weer genieten in Parijs maar zij herinnert zich de gruwelen die zich er meer dan 40 jaar geleden afspeelden als de dag van gisteren, is dit Clarisse? Clarisse is zo dapper en we leren haar steeds beter kennen, ik heb zo met haar meegeleefd. Vooral de gebeurtenissen waar kinderen bij betrokken waren zijn zo intens beschreven, en omdat je als lezer weet dat veel van deze gebeurtenissen echt hebben plaatsgevonden raakt dat je diep. Toch is er in tijd van oorlog ook hoop, liefde en vriendschap en dat is weer hartverwarmend. Een heel krachtig stukje vond ik: "Ze haalde de foto's die ze gemaakt had uit haar zak en fluisterde: ik doe wat ik kan voor jullie, ik beloof dat ik het niet opgeef". En dat doet ze zeker niet, haar werk voor het verzet is zenuwslopend maar geweldig om over te lezen. Zal ze het meisje op de foto ooit terugvinden?

Het is einde is zo mooi, vol hoop en liefde, een prachtige en hartverwarmende afsluiting van dit boek. Het laat zien dat niks onmogelijk is en dat de mens veel veerkracht heeft. Het is ontroerend en liefdevol! Dit soort boeken zijn zo belangrijk zodat we nooit vergeten wat in de tweede wereldoorlog allemaal gebeurd is. Het einde van een oorlog betekent niet dat mensen niet meer lijden, de wanhoop, de angst, de honger en de intense haat die ze meegemaakt hebben zullen hun altijd bijblijven. Dit geweldige boek over een sterke vrouw in oorlogstijd moet iedereen lezen.