Een prachtige, meeslepende en wervelende historische roman

Ik hou enorm van historische romans en vooral als ze gebaseerd zijn op waargebeurde historische gebeurtenissen en personages. 
Dit is het verhaal van de geweldige Claire Eiffel, de vrouw die samen met haar vader de beroemde toren van Parijs ontwierp en een groot onderdeel van zijn bedrijf was ook al was dat niet gepast voor een vrouw. Het verhaal start met een spannende proloog in 1891 en gaat dan terug naar 1877 waar we de jonge Claire en haar familie leren kennen. Het is een prachtige roman die je helemaal meesleept, het Parijs uit die tijd komt echt tot leven. De prachtige jurken, de soirees, de diners, je ziet het zo voor je. Maar het is vooral een verhaal over een familie die je al snel in je hart sluit. Ik raakte zo emotioneel betrokken bij de familie Eiffel dat het me diep raakte als iemand iets overkwam en mijn hart gevuld was met vreugde als er iets moois gebeurde. Het verhaal loopt tot 1933 en we maken alles samen met ze mee, geboortes, huwelijken en tegenslag. Het is fascinerend om te lezen over alle iconische bouwwerken die Eiffel ontworpen heeft, zoveel meer dan alleen de beroemde toren in Parijs. Claire werkt mee in het bedrijf, is niet op haar mondje gevallen en weet precies hoe ze mannen die op haar neerkijken moet behandelen, ik zat vaak met een glimlach te lezen.

"Achterflap:
Parijs, 1877. Claire Eiffel, dochter van de vermaarde architect Gustave Eiffel, is veertien als haar moeder overlijdt. Van de een op de andere dag is ze niet langer een intelligente jonge vrouw met een stralende toekomst voor zich, maar de onbetaalde huishoudster van haar vader die zijn huis en jongere kinderen dient te verzorgen.Al snel is ze haar vaders rechterhand, zowel thuis als in zijn werk – ze vergezelt hem op zijn reizen, is zijn privésecretaris, en leert het vak van architect van zijn hand. Als haar vader een nieuwe protegé aanneemt, Adolphe Stalles, dreigt Claire opnieuw aan de kant geschoven te worden. Maar wanneer de twee jonge architecten samenwerken, vrienden worden, en langzaam meer voor elkaar gaan betekenen, lacht de toekomst hen toe. Ze werken onder Gustave’s oog aan een ijzeren toren die midden in Parijs zal komen te staan, een toren die de naam ‘Eiffel’ beroemd zal maken."

Er zijn eerder al 3 boeken van Aimie vertaald en ook die heb ik met veel plezier gelezen. Aimie schrijft altijd verhalen over sterke vrouwen die de geschiedenis hebben veranderd en elk boek is prachtig, meeslepend en intrigerend. Door haar vlotte, gedetailleerde en beeldende schrijfstijl ga je helemaal op in het verhaal.  De personages voelen levensecht, en dat maakt dit verhaal boeiend van begin tot eind. De bouw van de toren en het voltooien ervan gaat niet zonder slag of stoot maar dan is hij af en Claire mag naar de bovenste etage: "In plaats van dat ik me nietig voelde, in de schaduw van de enorme toren die boven de stad uit torende, voelde ik me heel even een almachtige godin die uitkeek over haar rijk. Voor het eerst in tijden voelde ik me niet alleen bekwaam, maar ook machtig."

Wat een sterke vrouw was Claire, al jong verloor ze haar maman en ze nam het huishouden over en stond haar vader bij in zijn bedrijf. Schrijnend blijft het om te lezen hoe vrouwen destijds hun plaats moesten weten. De frustratie die Claire voelde is voor de lezer ook voelbaar. Het is een fascinerende en wervelende roman die zo goed geschreven is dat je het idee hebt de geschiedenis in te stappen en je alles door de ogen van Claire beleeft. Het intense gemis van haar moeder is ook met veel gevoel beschreven, het is zo knap als een schrijfster je een verhaal kan laten voelen tijdens het lezen. Dit is een must read!