Een meeslepende, boeiende en hartverwarmende roman

Een meeslepend familieverhaal dat zich afspeelt in een liefdevol dorp in Lombardije waar de bewoners voor elkaar zorgen. We lezen het verhaal door de ogen van Grazia en dat is heel speciaal, normaal worden dit soort romans geschreven vanuit een volwassen hoofdpersoon maar het is hartverwarmend en het voelt heel authentiek om het door de ogen van een kind te lezen. Toch is het zeker een roman voor volwassenen, het is een prachtig verhaal over opgroeien tijdens de oorlog, de veerkracht van een familie en hun kracht om weer op te krabbelen in het naoorlogse Italië. Ineens is de oorlog ook aanwezig in Pieve Santa Clara en na een verschrikkelijke gebeurtenis die me diep raakte worden de kinderen geëvacueerd naar kloosters. De tijd in het klooster is zowel hartverwarmend als hartverscheurend, er is honger en het gemis van hun familie weegt zwaar op de kinderen maar de zusters doen er alles aan om hun liefdevol op te vangen. Het ontroerde me en ik zou Grazia het liefst een dikke knuffel geven. Dan mogen ze eindelijk terug naar huis, ze gaat weer naar haar geliefde "Casa Paradiso", haar familiehuis op het platteland. De personages zijn allemaal goed uitgewerkt en je gaat daardoor helemaal op in dit mooie verhaal. Er zijn ook wat nieuwe bewoners in het dorp waaronder Salvatore uit Napels, hij is al snel onmisbaar en leert hun allerlei nieuwe dingen die hij kent uit Napels waaronder pizza maken. Het is zo mooi, hoe deze mensen samen proberen hun dorp en de gemeenschap weer op te bouwen.

"Achterflap:
In 'Ochtendlicht' van Francesca Scanacapra woont Grazia in een klein dorpje op het platteland van Lombardije, omringd door haar liefdevolle familie. Ze hebben het niet breed en het leven is uitdagend, maar ze zijn tevreden en veilig, omringd door de hechte gemeenschap van Pieve Santa Clara.
Maar wanneer de schaduw van de Tweede Wereldoorlog over het dorp valt wordt de zesjarige Grazia naar een klooster gestuurd om haar te beschermen tegen de bombardementen. Acht maanden later keert ze terug naar huis, waar het verlies diepe littekens heeft achtergelaten. Samen met haar vriendin Rita ontdekt Grazia een wereld vol geheimen, verhalen en kleine wonderen, tegen de achtergrond van een naoorlogs Italië op drift."

Francesca schrijft vlot en met veel flair en gevoel waardoor je helemaal opgaat in alles wat deze familie meemaakt. Liefde, vriendschap, verlies, alles dragen ze samen en ze helpen elkaar met alles. Dan is er ook nog het grote landgoed van de familie Marchesini, maar al deze pracht en praal blijkt heel wat geheimen te herbergen. Grazia kan het goed vinden met de zoon des huizes en rangen en standen vallen weg als ze samen van alles ondernemen. Elk huisje heeft zijn kruisje, dat blijkt al snel. Je sluit de familie Ponti in je hart en ik heb gelachen en gehuild tijdens het lezen, zo leef je met ze mee. De vele details zorgen ervoor dat je het verhaal voor je ziet, het eten bijna kunt ruiken en het gevoel hebt zelf door dit heerlijke dorp te lopen. De band met haar vader Luigi is erg mooi en ontroerend en het is inspirerend hoe Luigi weer opbloeit als hij door de hulp van zijn vrienden leert dat hij ondanks zijn beperkingen na een ongeluk nog steeds waardevol is en kan bijdragen aan de gemeenschap. 

Deze prachtige roman geeft je echt een warm gevoel van binnen. We volgen Grazia van een kleine, slimme meid tot een jongedame op de middelbare school, nog steeds slim en zorgzaam en ook komt er een eerste verliefdheid aan. Ik verheug me nu al op deel 2 "De verboden tuin" die in April verschijnt en deel 3 verschijnt in de zomer. Laat je heerlijk meeslepen door dit warme familieverhaal dat zich afspeelt in het naoorlogse Italië.