Betoverend

“Arranmore zat vol geheimen. Het eiland zat vol onmogelijkheden. Wees dapper.”

Een keer per generatie kiest het eiland Arranmore een nieuwe Stormwachter uit om de magische krachten van het eiland in toom te houden. De opa van Fionn is al veel te lang op zijn post gebleven en het is tijd voor een nieuwe stormwachter. Als Fionn met zijn zus Tara naar het eiland gaat, komt het eiland tot leven.
“De grond trilde onder zijn voeten en liet zijn voetzolen heel zachtjes sidderen, alsof zijn voetstappen veel zwaarder waren dan normaal. De wind rolde naar achteren en wikkelde zich om hem heen, duwde zijn haar in zijn ogen en zijn adem terug in zijn logen, tot hij het absurde gevoel kreeg dat het eiland zijn armen spreidde en hem omhelsde.”

Fionn is met zijn zus eigenlijk op vakantie bij zijn opa, omdat het met hun moeder niet zo goed gaat. Deze verhaallijn is niet continue aanwezig, maar mooi verwerkt in het verhaal.
Hoewel Fionn helemaal niet van de zee houdt en hij zich hierdoor niet dapper noemt, maar een lafaard, leert hij toch dat hij ook moedig is.
“Er zijn allerlei soorten moed, Fionn. Vaak is de reis die we in onszelf afleggen zwaarder dan de woeligste zee.”

Fionn ontdekt de magische wereld en als lezer ontdek je de wereld met hem samen. Fionn komt net als ons uit de ‘echte’ wereld, maar de magische wereld van Arranmore wordt zo knap en duidelijk neergezet dat je bijna denkt dat het echt is. Ik werd meegezogen in het verhaal en de betovering werd pas verbroken toen het verhaal uit was. Lang geleden dat een boek mij zo mee nam. Knap gedaan.
Hoewel ik meestal niets op vertalingen aan te merken heb, merk je toch wanneer iets echt bijzonder goed vertaald is. Dat had ik dit keer ook. Doordat de sfeer van het boek zo tot leven kwam, wil dat bij mij ook zeggen dat de vertaling zeer goed is. Na afloop zag ik dat het vertaald was door Maria Postema. Kan ook niet anders.

Dit boek is een aanrader: spannend, magisch, avontuurlijk. Vriendschappen ontstaan en familiebanden worden aangescherpt. En laten we de band met het eiland niet vergeten, zelfs ik voelde mij verbonden. Het is snel tijd voor deel twee.
“Zolang je voortleeft in iemands herinnering ben je nooit helemaal weg, en je verhaal ook niet. Dat is het mooie aan Arranmore. Het eiland vergeet nooit iets.”