Lezersrecensie
Kiezel nodig?
Mooi idee dat kiezels gaten kunnen vullen bij kinderen/mensen die een bepaalde leegte ervaren in hun ziel. Zoals avontuur bij Bel en liefde bij Kat.
Een boek waarvan de formule lijkt op andere verhalen, ouders die niet naar kinderen omkijken, kinderen die op zoek zijn naar liefde, warmte, vriendschap, gezien en gehoord voelen. Ik wil dit boek niet afrekenen op deze bekende formule en ik hoop dat dat lukt, maar het is lastig. De schrijfstijl is namelijk wel fijn, persoonlijk vond ik het beginstuk net iets te traag waardoor ik twijfelde om door te lezen. Ik weet ook even niet wat het over mij zegt als ik rond blz 40 toch het plot al grotendeels heb ontrafeld. Zegt denk ik meer over de formule/plot dan over de kwaliteit van een verhaal.
In de laatste 40 bladzijden worden de eindjes net iets te snel aan elkaar geknoopt voor mijn gevoel. Ik denk dat het boek meer indruk zou maken als sommige lijnen net wat meer uitgewerkt zouden zijn en sommige situaties wat minder snel (al) koek-en-ei zouden zijn. Of als het meer alleen over Kiezels zou gaan, want zoals ik al zei vind ik dat idee wel mooi, maar voelt het voor mij alsof er niet iets teveel onderwerpen in zijn verwerkt in 150 blz..
!! Deze alinea bevat een zin uit een van de laatste blz. en kan als spoiler gezien worden. Anders overslaan en naar de allerlaatste zin.
En op het einde 'struikelde' ik over de manier waarop best wel ineens een vrouw van jeugdzorg op de stoep staat en de manier waarop voelde stereotyperend: Kat kreeg een week om te kiezen: naar het weeshuis in de stad of opvang zoeken bij een gastvrije familie. 'Een warm gezin, met broertjes, zusjes, een hardwerkende vader en een liefhebbende moeder, 'had ze met een zuinig mondje gezegd, terwijl ze Kat van top tot teen opnam. 'Dan komt het misschien nog wel goed. Je bent nog jong.'"
Waarom een zuinig mondje, waarom zo'n stereotype gezin en nogmaals; waar komt ze ineens vandaan? Gelukkig is niet iedere jeugdzorgwerker zo. Wat mij betreft had deze alinea geschrapt mogen worden en was de uitkomst net zo liefdevol en fijn geweest met wonen met Boris in Het Houten Nest.
Maar ja, misschien vinden mensen mij nu ook wel een lezer met een zuinig mondje. Misschien heb ik ook een kiezel nodig om een gat in mijn ziel te vullen?
Een boek waarvan de formule lijkt op andere verhalen, ouders die niet naar kinderen omkijken, kinderen die op zoek zijn naar liefde, warmte, vriendschap, gezien en gehoord voelen. Ik wil dit boek niet afrekenen op deze bekende formule en ik hoop dat dat lukt, maar het is lastig. De schrijfstijl is namelijk wel fijn, persoonlijk vond ik het beginstuk net iets te traag waardoor ik twijfelde om door te lezen. Ik weet ook even niet wat het over mij zegt als ik rond blz 40 toch het plot al grotendeels heb ontrafeld. Zegt denk ik meer over de formule/plot dan over de kwaliteit van een verhaal.
In de laatste 40 bladzijden worden de eindjes net iets te snel aan elkaar geknoopt voor mijn gevoel. Ik denk dat het boek meer indruk zou maken als sommige lijnen net wat meer uitgewerkt zouden zijn en sommige situaties wat minder snel (al) koek-en-ei zouden zijn. Of als het meer alleen over Kiezels zou gaan, want zoals ik al zei vind ik dat idee wel mooi, maar voelt het voor mij alsof er niet iets teveel onderwerpen in zijn verwerkt in 150 blz..
!! Deze alinea bevat een zin uit een van de laatste blz. en kan als spoiler gezien worden. Anders overslaan en naar de allerlaatste zin.
En op het einde 'struikelde' ik over de manier waarop best wel ineens een vrouw van jeugdzorg op de stoep staat en de manier waarop voelde stereotyperend: Kat kreeg een week om te kiezen: naar het weeshuis in de stad of opvang zoeken bij een gastvrije familie. 'Een warm gezin, met broertjes, zusjes, een hardwerkende vader en een liefhebbende moeder, 'had ze met een zuinig mondje gezegd, terwijl ze Kat van top tot teen opnam. 'Dan komt het misschien nog wel goed. Je bent nog jong.'"
Waarom een zuinig mondje, waarom zo'n stereotype gezin en nogmaals; waar komt ze ineens vandaan? Gelukkig is niet iedere jeugdzorgwerker zo. Wat mij betreft had deze alinea geschrapt mogen worden en was de uitkomst net zo liefdevol en fijn geweest met wonen met Boris in Het Houten Nest.
Maar ja, misschien vinden mensen mij nu ook wel een lezer met een zuinig mondje. Misschien heb ik ook een kiezel nodig om een gat in mijn ziel te vullen?
1
Reageer op deze recensie
