Lezersrecensie
Plottwisten, stenen papieren en scharen, alles was er.
Alice Feeney is een van de weinige auteurs waarvan ik de boeken blindelings aan mijn kast durf toe te voegen. De psychologische thrillers zitten wat mij betreft ontzettend goed in elkaar, zodanig dat je aan jezelf als lezer begint te twijfelen met de misleiding direct onder je neus. Wat is echt en wat niet?
Ook in Tot de dood ons scheidt heb ik me regelmatig afgevraagd of Amelia en Adam wel de waarheid spreken en wat ze überhaupt van plan zijn in hun weekendje weg. Ze zeggen dat de reden is om nader tot elkaar te komen en hun huwelijk te redden in de Schotse Hooglanden. Al in de eerste paar hoofdstukken vraag ik me af of dat echt zo is, want Feeney is tenslotte meester van de plottwisten en het misleiden van de lezer. Beide personages zeggen en denken af en toe wat anders.
Naast de psychologische misleiding op papier maken de wisselende perspectieven, de hoofdstuktitels, een weggestopt manuscript genaamd Steen Papier Schaar en de brieven van ‘je vrouw’ het tot een waar genoegen om dit boek weer in recordtempo te lezen. Steen, Papier, Schaar keert met regelmaat terug net als de prosopagnosie van Adam. Gezichtsblindheid heeft misschien zo zijn voordelen..?
Hoe zit dit plot in elkaar en wie gaat dit weekend niet overleven? Het is namelijk al snel duidelijk dat iemand het huis niet levend zal verlaten: tot de dood ons scheidt. Tienjarig jubileum of niet.
In de kapel waar ze hun weekend weg doorbrengen gebeuren vreemde dingen. Als lezer kruip je af en toe al in het hoofd van degene die ‘vreemde dingen’ doet. Hoewel.. als je iets meer in de huid kruipt van deze persoon, kan je je mogelijk inleven in haar waarom. Tot op zekere hoogte dan.
Tijdens het lezen heb ik flink gespeculeerd, bij Feeney weet je het tenslotte nooit. Iedere situatie kan wel iets betekenen, maar behalve vreemde dingen ontdekken, kom je er aan het begin en halverwege niet achter wie nou wat precies en waarom van plan is.
Als het einde dichterbij komt, neemt het speculeren en de spanning toe. Kwartjes vallen langzaam en in eerste instantie niet allemaal op de juiste plek. Plottwist! Het verhaal blijkt op bepaalde punten toch anders in elkaar te zitten. Het is duidelijk dat ik als lezer heel snel op een ander spoor terechtkwam. We lezen/zien wat we willen lezen/zien…
Wederom een uitstekend, tof, misleidend, snellezend boek van Feeney. Wedden dat je dit boek als psychologische thriller liefhebber dit kunt waarderen? Als ik win met steen, papier, schaar heb ik gelijk ;-)
Disclaimer: heel misschien ook niet, want meningen verschillen over dit verhaal van Feeney. Geef het een kans, ik vind het zeer zeker de moeite waard. Probeer er open (of blind?) in te gaan en laat je verrassen.
Deze recensie verscheen oorspronkelijk op Lezersgoud.nl --> https://lezersgoud.nl/tot-de-dood-ons-scheidt-alice-feeney/
Ook in Tot de dood ons scheidt heb ik me regelmatig afgevraagd of Amelia en Adam wel de waarheid spreken en wat ze überhaupt van plan zijn in hun weekendje weg. Ze zeggen dat de reden is om nader tot elkaar te komen en hun huwelijk te redden in de Schotse Hooglanden. Al in de eerste paar hoofdstukken vraag ik me af of dat echt zo is, want Feeney is tenslotte meester van de plottwisten en het misleiden van de lezer. Beide personages zeggen en denken af en toe wat anders.
Naast de psychologische misleiding op papier maken de wisselende perspectieven, de hoofdstuktitels, een weggestopt manuscript genaamd Steen Papier Schaar en de brieven van ‘je vrouw’ het tot een waar genoegen om dit boek weer in recordtempo te lezen. Steen, Papier, Schaar keert met regelmaat terug net als de prosopagnosie van Adam. Gezichtsblindheid heeft misschien zo zijn voordelen..?
Hoe zit dit plot in elkaar en wie gaat dit weekend niet overleven? Het is namelijk al snel duidelijk dat iemand het huis niet levend zal verlaten: tot de dood ons scheidt. Tienjarig jubileum of niet.
In de kapel waar ze hun weekend weg doorbrengen gebeuren vreemde dingen. Als lezer kruip je af en toe al in het hoofd van degene die ‘vreemde dingen’ doet. Hoewel.. als je iets meer in de huid kruipt van deze persoon, kan je je mogelijk inleven in haar waarom. Tot op zekere hoogte dan.
Tijdens het lezen heb ik flink gespeculeerd, bij Feeney weet je het tenslotte nooit. Iedere situatie kan wel iets betekenen, maar behalve vreemde dingen ontdekken, kom je er aan het begin en halverwege niet achter wie nou wat precies en waarom van plan is.
Als het einde dichterbij komt, neemt het speculeren en de spanning toe. Kwartjes vallen langzaam en in eerste instantie niet allemaal op de juiste plek. Plottwist! Het verhaal blijkt op bepaalde punten toch anders in elkaar te zitten. Het is duidelijk dat ik als lezer heel snel op een ander spoor terechtkwam. We lezen/zien wat we willen lezen/zien…
Wederom een uitstekend, tof, misleidend, snellezend boek van Feeney. Wedden dat je dit boek als psychologische thriller liefhebber dit kunt waarderen? Als ik win met steen, papier, schaar heb ik gelijk ;-)
Disclaimer: heel misschien ook niet, want meningen verschillen over dit verhaal van Feeney. Geef het een kans, ik vind het zeer zeker de moeite waard. Probeer er open (of blind?) in te gaan en laat je verrassen.
Deze recensie verscheen oorspronkelijk op Lezersgoud.nl --> https://lezersgoud.nl/tot-de-dood-ons-scheidt-alice-feeney/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Irene
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
