Rauw, poëtisch, mistig en mooi

“Ik voelde me gevangen, een dolend schaap, hoe vrij het zich ook bewoog en waarheen het ook liep, alle wegen en paden kwamen uit op de zee. Hier ben ik geboren, hier ga ik ook dood.”

Jacob Danielsen, een eilandjongen die droomt van een leven buiten het eiland zonder Lucia op wie hij achteloos verliefd is. Jacob, een eilandjongen die worstelt met de dood van zijn vader. Jacob, een eilandjongen met een fascinatie voor eilandbewoner Maria Simons.

Koos Meinderts schetst het leven van Jacob Danielsen op een poëtische en rauwe manier. Zijn pakkende en sfeervolle manier van schrijven, maakt dat je dit boek in één ruk uit wilt lezen. Het maakte ook dat ik daadwerkelijk op het eiland was. In het begin met wat mistflarden in mijn hoofd, je weet veel (nog) niet, net als dat je in de mist niet veel ziet.

Grotendeels lees je het verhaal vanuit Jacob, maar ook komen oom Willy en Maria aan het woord. Ieder op een andere manier verbonden met het eiland, het leven, de dood. Jacob is gefascineerd door Maria Simons.
“Waarom was ze hiernaartoe gekomen, wat zocht ze hier, op dit stomme eiland, waar niks te doen was?” Maria stelt hem vragen, maar zelf laat ze niets los. Alsof ze geen vroeger heeft.

In de boeken van Meinderts, is de dood een vaker terugkerend onderwerp, maar niet per se als hoofdonderwerp. Ik moest denken aan De Vuurtoren waarin zee, leven en dood ook bij elkaar horen. Verhalen waarin een bijzondere en bijpassende sfeer naar boven komen, dat is wat Meinderts als de beste kan. Ook dit boek is er weer één om over na te denken zowel tijdens als na het lezen. Een boek om nog een keer te lezen en te overdenken.
Knap vind ik ook dat geen enkele zin voor niets is geschreven. De betekenis van zinnen is mooi en passend en treffend vind ik ook de terugkeer of verwerking van bepaalde begrippen of zinnen in het verhaal.

“Jacob Danielsen, zo heette ik ook, van mij hoefde geen afscheid te worden genomen, ik nam me heilig voor op een dag geruisloos te verdwijnen. Hier ben ik geboren, hier ga ik niet dood.”
Hoewel Jacob worstelt met de dood van zijn vader, worstelt hij ook met de vraag of hij werkelijk weg zal gaan van het eiland. Heel lang weet hij het antwoord op de vraag niet, maar het einde zal ik niet voor jullie verklappen.

“Uiteindelijk moet je zelf je eigen engel zijn.”