Positieve en minder positieve punten; leest vlot!

Sterwaardering: het liefst geef ik deze niet bij dit boek. Het voelt niet op zijn plaats, omdat ik het dit keer niet weet.

Een tweede, los te lezen, boek over Joshua, nu vergezeld door twee beste vrienden Sergio en Dylan en klasgenoot Lindsey. Lindsey die mooi is, zich (te) uitdagend kleedt en een goede vriendin blijkt te zijn. Als zij op de verjaardag van Joshua hem verjaardagsseks aanbiedt, weet hij niet hoe te reageren en wat te doen. Uiteindelijk krijgt hij meer vragen op seksueel gebied en Sergio is bij uitstek de vriend die deze vragen kan beantwoorden.

Door de inzet van afwisselend sprekende illustraties, korte dialogen en verandering van lettertypegrootte leest het boek net als Zonder titel weer erg vlot.

Toch weet ik niet goed wat ik er van vind. Geschreven vanuit een jongere, meerdere onderwerpen welke aansprekend (kunnen) zijn voor jongeren en toch… Persoonlijk vind ik verhalen waarin zoveel wordt gescholden en het geen toevoeging is wat mij betreft, niet prettig lezen. Soms kan een scheldwoord iets benadrukken, maar waarom zóveel?

Kijk ik naar dit boek vanuit mezelf als lezer of vanuit (ongeveer) 17-jarigen? Dat ben ik niet meer en daarom weet ik niet precies hoe de gemiddelde 17-jarige in de huidige tijd is. Daarin zit ongetwijfeld een verschil qua schoolniveau. Als ik kijk naar mijn tijd als 17-jarige, kan ik mij niet vinden in deze personages.

Seksuele ontwikkeling, #metoo, eetstoornis, sekswerk, ongewenst delen van naaktfoto’s, pandemie en bijbehorende lockdowns, lhbtiq+, rouw, (inzet van) sociale media, porno, agressieregulatie, liefde of lust?
Dit is zomaar een greep uit de onderwerpen die de revue passeren. Nu klinkt het veel, maar als je het leest wordt er hier en daar een onderwerp benoemd en is niet ieder onderwerp door het gehele verhaal te vinden. Aan de andere kant voelt het ergens wél veel, omdat het ook veel onderwerpen zíjn. Bepaalde opmerkingen vanuit Joshua voelden als opmerkingen van Sassen zelf. Of weet ik inmiddels te weinig van de gemiddelde 17-jarige vmbo-leerling en diens leefwereld? Niet iedere leerling zal zich zoveel verdiepen in kunst zoals Joshua, aan de andere kant lijkt het door bepaalde gedachtegangen/uitspraken van Joshua dat de gemiddelde vmbo’er een ander soort interesse heeft.

De hoeveelheid onderwerpen door het gehele verhaal geeft het boek meer lagen. Anders blijft het ‘alleen’ een verhaal over de (seksuele) ontwikkeling van Joshua en zijn dagelijkse leven. Vragen als: wanneer is iets liefde, wanneer is het lust? Wat is ‘iemand leuk vinden’? En wat is een eerste stap?, komen vanzelf boven bij het lezen. Lindsey kleedt zich uitdagend en wordt hoer genoemd, maar is ze dat ook? Wil ze dat en waarom kleedt ze zich zo? Joshua raakt bevriend en komt erachter dat er meer achter zit. Het blijkt maar weer dat iedereen een verhaal en achtergrond heeft.

Verschillende kunstenaars en diens kunstwerken worden genoemd of worden getoond door middel van een illustratie. Hierin laat ook Martijn van der Linden zijn kunsten zien, want de illustraties zijn niet allemaal in één stijl. Het is duidelijk dat Van der Linden zich heeft ingeleefd in Joshua wie ook experimenteert met verschillende kunststijlen.

Voor iedereen is een boek. Neem nooit een beste vriend heeft voor mij positieve en minder positieve punten. Voor nu concludeer ik vanuit mezelf dat dit niet helemaal een boek voor mij is. Een beoordeling vanuit de specifieke doelgroep laat ik aan henzelf over.

Deze recensie verscheen oorspronkelijk op Lezersgoud.nl --> https://lezersgoud.nl/neem-nooit-een-beste-vriend-erna-sassen/