Sterk uitgedacht verhaal

Het licht van Lorelei is het nieuwste boek van Jen Minkman, ook bekend van haar uitgeverij Dutch Venture Publishing. Het boek verscheen eerder in het Engels onder de naam Tales of Skylge, maar speelt zich wel af op Nederlandse bodem: op Terschelling. Al driehonderd jaar wonen de Angelen en Skylgers samen op het eiland, waarbij de rijke Angelen heersen over de oorspronkelijke bevolking, de Skylgers. Maar drie dappere vrouwen willen hier verandering in brengen…  

Het licht van Lorelei bestaat uit drie delen, over drie vrouwen: Enna, een arm vissersmeisje dat méér wil, Aska, die weg wil uit het klooster waar ze haar hele leven moet dienen, en Melinda, wiens wereld niet blijkt te zijn wat ze denkt. De drie personages worden duidelijk geïntroduceerd en zijn heel anders, maar hebben hetzelfde doel: de wereld waarin ze leven veranderen.  

De Angelen wonen momenteel op hoger gelegen gebied van het eiland en hebben het alleenrecht op elektriciteit. Dit maakt van Het licht van Lorelei een soort dystopische wereld, mét Sirenen rondom het eiland. De Skylgers wonen veel dichter bij de zee en zijn dus een makkelijke prooi zijn voor de Sirenes.  

Toch mist Het licht van Lorelei wat originaliteit. De plot bevat weinig verrassingen, zoals verwacht hebben de Enna, Aska en Melinda twijfels over de huidige stand van zaken en beginnen ze kritische vragen te stellen, wat natuurlijk niet gewenst is door de Angelen. Ook het verhaal van de Sirenen is niet veel nieuws, hier leent Minkman duidelijk van de oude mythologie. Zelfs de combinatie voelt niet origineel aan, Het licht van Lorelei weet het ene na het andere cliché in te brengen. Ook de liefdeskoppels zijn afgezaagd, hier vind je geen verrassingen en een koppel voelt zelfs vrij afgedwongen aan, zonder echte spark tussen de personages.  

Het is wel te merken dat Minkman zelf een lezer is: het boek opent met Enna, die op de eerste pagina al onthuld dat haar moeder de zee in is gelopen, ‘op zoek naar verlossing’. Dit is een bekend fenomeen in de literatuur, het verwijst naar onder andere Edna in Chopin’s The Awakening of de zelfmoord van auteur Virginia Woolf. Het licht van Lorelei bevat meer culturele referenties: er zijn verwijzingen naar Marlene Dietrich, en een Friese band heet In Nije Dei (wat ook de naam van een Friestalige single is van De Kast), men heeft last van Melancholie, en natuurlijk de Sirenes. Al deze referenties tillen Het licht van Lorelei toch naar een wat hoger level.  

De namen van de personages zijn wel goed gekozen: de man die de Skylgers van elektriciteit wil voorzien heet ‘Lazer Tesla’ – naar Nikola Tesla die de stroomwisselgenerator ontwikkelde. Zo betekent Enna ‘zwaard’, wat ook kloppend is voor haar rol in het verhaal. De naam Sytse, de broer van Enna, betekent ‘zege, overwinning’, terwijl de populairste Angelse jongen ‘Royce’ heet, wat weer koninklijk betekent. De meisjesnaam ‘Melinda’ betekent weer ‘honing, zoet’, wat ook klopt met haar karakter. Het is duidelijk dat Minkman haar research heeft gedaan.  

Al met al mist Het licht van Lorelei originaliteit in plot, maar de plot zelf zit wel heel sterk in elkaar. Het verhaal begint vrij langzaam, maar Minkman weet je er toch in te trekken. Het boek eindigt met alle losse eindjes aan elkaar geknoopt, waarbij sommige wat overtuigender zijn uitgewerkt zijn dan andere. Desondanks maken de sterke plot en boodschap Het licht van Lorelei een aanrader.