Wat een fantastisch debuut

*****
'De achtbaantester - Nancy Olthoff'

"Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg."

Ijs, popcorn en koekjes. Mijn metgezellen vanavond tijdens het lezen... Eigenlijk eet ik zelden tijdens het lezen, maar vanavond had ik er even zin in. Ik had het einde van dit boek lang genoeg uitgesteld en heb er maar een feestje van gemaakt...

Want wat een feestje was dit boek. Ik heb er echt van genoten.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken. Wat ik zelf heel fijn vond, maar waardoor ik steeds geneigd was om nog een hoofdstuk te lezen. "Nou nóg ééntje dan. Nóg ééntje dan en dan ga ik naar huis." Haha en nu heb ik het liedje van Jochem Myjer in mijn hoofd... Oeps... En sorry als dat bij jou nu ook het geval is.

Nancy heeft een zeer intelligente schrijfstijl en daar bedoel ik mee dat zij precies de juiste woordkeuze maakt en zinsopbouw heeft om het verhaal vorm te geven. Je kan echt merken dat ze ervaring heeft in het schrijven van teksten/speeches. En ik heb dit echt als iets positiefs ervaren. Het past ook precies bij het personage Herman van Dusselen.

Die lieve Herman. Hij is wat anders. Maar voor mij maakt dat helemaal niet uit. Het is aandoenlijk om te zien hoe Herman zich door het leven slalomt. En ik heb Herman helemaal in mijn hart gesloten. Het verhaal was serieus, ging over rouwverwerking, anders zijn en loslaten. Maar met een vleugje humor... En af en toe deed het me denken aan 'Het Rosie Project - Graeme Simsion'
En dat bedoel ik als compliment, want dit boek vond ik fantastisch.

"Het liefst zou hij deze hele kleretent in elkaar slaan. Een onbezonnen gedachte, dat weet hij ook wel. Los van dat het niet hoort, heeft hij de kracht van een pantoffeldier. Met Superman-pantoffels, dat dan weer wel."

Het boek voelt voor mij echt als een achtbaan. Je wordt omhoog getakeld... Langzaam... Zo ervaarde ik dat... Ik moest namelijk wel even in het boek komen. Zoals je dat vaak hebt bij het starten aan een nieuw boek.
Maar dan bereik je de top en begint het verhaal te lopen. Ik naderde het einde, maar ik wilde het boek nog niet uitlezen. Ik wilde het nog niet uitlezen, omdat ik nog geen afscheid wilde nemen van Herman. Herman de Superman.
Wat een fantastisch debuut. Ik kan niet anders dan ***** geven.