Lezersrecensie
Recensie: The Southern Book Club's Guide to Slaying Vampires - Grady Hendrix
Patricia's huisvrouwenbestaan is klein. Het lichtpuntje is haar leesclub, een hecht groepje vrouwen dat houdt van true crime en thrillers. Ze praten over seriemoordenaars, moederschap, hun huwelijk, en de buurtroddels.
Alles verandert als Patricia James Harris ontmoet, die nieuw is in de buurt en zich bij de leesclub aansluit. Iets aan hem klopt niet. Hij komt overdag nooit buiten.
Patricia’s demente schoonmoeder zweert dat ze hem als meisje kende. Als kinderen uit de omgeving beginnen te verdwijnen, vermoeden Patricia en haar vriendinnen dat James iets verbergt, maar niemand gelooft hen. Hebben ze gewoon te veel misdaadboeken gelezen... of een monster in huis gehaald?
"'Nachtwandelaars hebben altijd honger," zei ze schor. "Ze nemen alleen maar en nooit is het genoeg."'
Kennen jullie de reclame van Rivella nog?
'Een beetje vreemd, maar wel lekker.'
Deze reclame kwam regelmatig op de tv in de tijd waarin dít verhaal zich afspeelt en deze slogan is zéker van toepassing op dit boek.
Van november 1988 tot februari 1997 volgen we Patricia Campbell van boekenclub naar boekenclub. Samen met o.a. Slick Palley, Kitty Scruggs, Maryellen en Grace Cavanaugh vormen zij de Desperate Housewives van Mt. Pleasant. Maar in welk genre zíj 'The Southern Book Club's Guide to Slaying Vampires' zouden plaatsen, durf ik niet te raden. Dít boek laat zich namelijk niet door één genre vangen.
Het is een beetje vreemd, maar wel lekker.
'"Overval ik jullie weer tijdens het eten?" vroeg hij. "Sorry."
"Het geeft niet."
"Ik werd laatst ook een keer gestoord tijdens het eten," zei hij. "Heel naar."'
Het verhaal is met vlagen spannend, is cosy en soms moest ik hardop grinniken. Het verhaal kabbelt met enige regelmaat - waardoor ik mezelf vaak afvroeg: Waar gaat dit verhaal naartoe? Om vervolgens gechoqueerd te worden door situaties die ik totaal niet zag aankomen; heuse What the vleermuis-momentjes. Máár het boek las wel heerlijk vlot en ik vond het ontzettend vermakelijk! Bizar soms ja - dat ook.
Een beetje vreemd, maar wel lekker. ***
Alles verandert als Patricia James Harris ontmoet, die nieuw is in de buurt en zich bij de leesclub aansluit. Iets aan hem klopt niet. Hij komt overdag nooit buiten.
Patricia’s demente schoonmoeder zweert dat ze hem als meisje kende. Als kinderen uit de omgeving beginnen te verdwijnen, vermoeden Patricia en haar vriendinnen dat James iets verbergt, maar niemand gelooft hen. Hebben ze gewoon te veel misdaadboeken gelezen... of een monster in huis gehaald?
"'Nachtwandelaars hebben altijd honger," zei ze schor. "Ze nemen alleen maar en nooit is het genoeg."'
Kennen jullie de reclame van Rivella nog?
'Een beetje vreemd, maar wel lekker.'
Deze reclame kwam regelmatig op de tv in de tijd waarin dít verhaal zich afspeelt en deze slogan is zéker van toepassing op dit boek.
Van november 1988 tot februari 1997 volgen we Patricia Campbell van boekenclub naar boekenclub. Samen met o.a. Slick Palley, Kitty Scruggs, Maryellen en Grace Cavanaugh vormen zij de Desperate Housewives van Mt. Pleasant. Maar in welk genre zíj 'The Southern Book Club's Guide to Slaying Vampires' zouden plaatsen, durf ik niet te raden. Dít boek laat zich namelijk niet door één genre vangen.
Het is een beetje vreemd, maar wel lekker.
'"Overval ik jullie weer tijdens het eten?" vroeg hij. "Sorry."
"Het geeft niet."
"Ik werd laatst ook een keer gestoord tijdens het eten," zei hij. "Heel naar."'
Het verhaal is met vlagen spannend, is cosy en soms moest ik hardop grinniken. Het verhaal kabbelt met enige regelmaat - waardoor ik mezelf vaak afvroeg: Waar gaat dit verhaal naartoe? Om vervolgens gechoqueerd te worden door situaties die ik totaal niet zag aankomen; heuse What the vleermuis-momentjes. Máár het boek las wel heerlijk vlot en ik vond het ontzettend vermakelijk! Bizar soms ja - dat ook.
Een beetje vreemd, maar wel lekker. ***
1
Reageer op deze recensie
