Lezersrecensie
Rod Steward is er teveel aan
Jon Kalman rekent af met zowat alles. Met God. Met een sterke logica en een kinderlijk fantasierijke benadering wordt het concept God door alle modder van Ysland gehaald. Samen met de vaderfiguur, die volgens de autheur / verteller niets goed kan doen behalve metsen en drinken. Beiden (Vader en God) maken dankbaar (mis)gebruik van muziekgoden als Johnny Cash, Simon & Garfunkel en Rod Steward. Maar ook de stiefmoeder gaat uiteindelijk op de schop. En concepten als vriendschap.
En dat in een kaleidoscopisch splinterrijk verhaal dat begint met de fantasie dat Paul Mc Cartney in de nabijheid van de verteller onder een boom zit. En de verteller hem het Gilgamesh epos wil cadeau doen. Jon Kalman mijmert vanuit dat uitgangspunt over zijn (jonge) leven. Fantasierijk in een onnavolgbaar geniale vertelstijl. Een oudere man (zo oud als ik) die terugkijkt, durft terug te kijken en die ontdekt dat hij een veilige schuilplaats (zijn yellow submarine" nodig had om het leven aan te kunnen.
Met wat een durf is dit boek geschreven ! Misschien moet men net dat beetje ouder geworden zijn om zich te kunnen inleven in deze mijmeringen.
MAAR
Eens Rod Steward (± pag 200) de vader en God moet entertainen
had ik zoiets van
Ai toch niet weer.
Maar ja toch wel. Nogmaals een herhaling van wat al gezegd was. Het was er de rockster te veel aan. En ik moet toegeven dat de zin om dit boek in elkaar zakte als een mislukte souflfé. Het boek sleepte zich naar het einde. Kon maar weinig van mijn interesse blijven aanspreken. En eindigt eerder mat.
Ik ben door de eerste 2/3 van het boek geraasd en vond dat Jon Kalman de vorige en volgende nobelprijswinnaar had moeten zijn of worden.
Maar het laatste 1/3de verpest alles. Ik houd nog 3,5 sterretjes over. Die ik, gezien de eerste 2/3 zal afronden tot vier. Ook omdat Jon Kalman wel al boeken geschreven heeft die tot op het einde boeiden.
PS Zijn er echt intelligente mensen die zo dwepen met het meest overschatten en overroepen muziekbandje ter wereld. Dat moeten dan echt de uitzonderingen zijn die de regel bevestigen dat mensen met werkende hersencellen Rolling Stones fan zijn.En dat de andere naar de troep uit Liverpool luistert.
En dat in een kaleidoscopisch splinterrijk verhaal dat begint met de fantasie dat Paul Mc Cartney in de nabijheid van de verteller onder een boom zit. En de verteller hem het Gilgamesh epos wil cadeau doen. Jon Kalman mijmert vanuit dat uitgangspunt over zijn (jonge) leven. Fantasierijk in een onnavolgbaar geniale vertelstijl. Een oudere man (zo oud als ik) die terugkijkt, durft terug te kijken en die ontdekt dat hij een veilige schuilplaats (zijn yellow submarine" nodig had om het leven aan te kunnen.
Met wat een durf is dit boek geschreven ! Misschien moet men net dat beetje ouder geworden zijn om zich te kunnen inleven in deze mijmeringen.
MAAR
Eens Rod Steward (± pag 200) de vader en God moet entertainen
had ik zoiets van
Ai toch niet weer.
Maar ja toch wel. Nogmaals een herhaling van wat al gezegd was. Het was er de rockster te veel aan. En ik moet toegeven dat de zin om dit boek in elkaar zakte als een mislukte souflfé. Het boek sleepte zich naar het einde. Kon maar weinig van mijn interesse blijven aanspreken. En eindigt eerder mat.
Ik ben door de eerste 2/3 van het boek geraasd en vond dat Jon Kalman de vorige en volgende nobelprijswinnaar had moeten zijn of worden.
Maar het laatste 1/3de verpest alles. Ik houd nog 3,5 sterretjes over. Die ik, gezien de eerste 2/3 zal afronden tot vier. Ook omdat Jon Kalman wel al boeken geschreven heeft die tot op het einde boeiden.
PS Zijn er echt intelligente mensen die zo dwepen met het meest overschatten en overroepen muziekbandje ter wereld. Dat moeten dan echt de uitzonderingen zijn die de regel bevestigen dat mensen met werkende hersencellen Rolling Stones fan zijn.En dat de andere naar de troep uit Liverpool luistert.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van IvanColman
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
