Het veertiende van het dozijn

Niet goed ! Zelfs een beetje flauw. Ontgoochelend als men van dezelfde auteur pareltjes als Alarmfase Rood heeft gelezen.
Het blijft leesbaar, Tess Gerritsen is professioneel schrijver genoeg om dit niet te laten afgaan als een gieter. Men moet wel heel veel diagonaal lezen tussen zinloze uitwijdingen over bevallen en hoe moeilijk moeder zijn wel is. In de optiek van een thriller verhaalafremmende nodeloze en zinloze ballast. Maar het diagonaal lezen en deze bladvullerij overslaan is niet echt moeilijk.
Verder is het verhaal (machtsmisbruik en geïmporteerde onder dwang in de prostitutie gedumpte meisjes / vrouwen) niet origineel, ondanks dit weldegelijk een thema zou kunnen zijn voor een groots boek. De toevalligheden en onmogelijke kleinigheden zijn te talrijk om er u, als lezer, niet aan te storen.
Naar het, voorspelbare, einde toe komt er wat spanning maar eigenlijk te weinig als men vergelijkt met andere boeken van de zelfde auteur. En zeker te weinig om dit boek uit de laagste zones van de grijze middelmaat te tillen.
Jammer, maar ook Tess Gerritsen zal met heel wat beters moeten afkomen wil ik nog geld aan haar creaties u!itgeven. Mocht het kunnen ik zou 2,5 sterren geven. Afgerond naar 2 omdat Gerritsen al bewezen heeft veel en veel beter te kunnen.
Het verplichte nummertje dat men gratis kreeg als men de andere 13 in een dozijn slappe thrillers kocht ?????