Prachtig beschreven verwonderingen van het leven, aanrader als je van taal houdt!

De bundel bestaand uit een verzameling observaties en mijmeringen van Laura van der Haar. Laura neemt je mee in haar verwondering over de schijnbaar gewone gebeurtenissen in een stad of in de natuur. We leren Laura kennen als iemand die dieper nadenkt over (mogelijke) gebeurtenissen, waarbij haar verantwoordelijkheid voor met name het dieren-wereld-leed pijnlijk herkenbaar en invoelbaar is.

In het eerste hoofdstuk neemt ze ons in haar chaotische hoofd mee in haar de liefde voor haar hondje, dat zo bijzonder lief is dat hij nooit twee keer bij dezelfde naam genoemd kan worden. Na deze prachtige woordenwaterval, soms wat lastig te volgen maar steeds intrigerend, lijkt Laura in de andere hoofdstukken minder hieperdepieper, wat prettig is omdat ik een heel boek in het tempo van hoofdstuk 1 niet vol gehouden had. Het boek eindigt mooi 'rond' met de de komst van Takkie in het leven van Laura.

Verwacht geen vrolijk 'oh wat zijn hondjes en diertjes toch bijzonder en lief en wat is de wereld toch eigenlijk mooi' verhaal. Mensen zijn slecht voor dieren, ook al bedoelen ze dat niet zo, en de wereld zit vol misvattingen en pijn. Het einde van Kipje op Madagascar zal mij nog lang bij blijven. De levendigheid van de teksten in combinatie met de voortdurende stroom aan kleine verwonderobservaties als voetnoten maken dat ik dit echt een aanrader vind. Mijn advies is om dit boek te lezen zoals je een dikke reep écht goede chocolade eet: in kleine hapjes en genieten van ieder brokje.