Eerste boek dat ik in handen kreeg van Marthe Maeren; ik had haar naam nog nooit eerder gehoord.

Op één of andere (verkoop)site had ik een vergelijking zien staan met Aspe en Deflo. De eerste schrijver die echter bij mij in gedachten kwam is Dirk Bracke. Bracke kaart in elk van z'n boeken een bepaald thema aan (drugs, prostitutie,...), en dàt doet Maeren niet. Maar de schrijfstijl, die herinnert me dus wel aan Bracke: korte zinnen, geen overtollige info en beschrijvingen, geen te moeilijke woorden,... Kortom, het lijkt me echt wel een advocatenthriller voor 16-jarigen...!

Geen hoog niveau, maar Dode Hand leest (uiteraard) heel vlot, en daar geniet ik dan toch meer van dan van de vele verhalen waarvan je denkt 'dit hadden toch wel 50 bladzijden minder mogen zijn'.
Alleen dat heksenverhaal, dat doet niks ter zake, en lijkt me alleen maar een bevestiging dat de doelgroep inderdaad een jong publiek is...