Jacob (Job) Vis, bosbouwer in ruste uit Kampen kan bloedverziekend spannend schrijven. Vis bedrijft geen mode, laat zijn oren niet hangen naar mooischrijverij. Van zijn bladzijden spatten bloed, zweet, tranen, vloeken, wraak, lust en hoog oplopende withete woede. 'De Imker' is het laatste in de Morren-trilogie die verder bestaat uit 'Morren' en 'De Erfgename'. De rijke familie Van Walsum is weinig bespaard gebleven: Ontvoeren en misbruiken van meisjes, moord, bankencrisis (bij de eigen familiebank), bastaardbroer blijkt huurmoordenaar. Absolute bitch van een dochter keert terug uit Zuid-Afrika en moet de bank redden. Vis praat je meteen ook daarover bij en houdt de vaart er toch stevig in.

Van Arkel heeft het druk: Huurmoordenaar uit 'De Erfgename' wordt voor dood in zijn cel gevonden en het lijk verdwijnt. Bitchy dochter vraagt hem haar te helpen de bank te redden en hij moet ook nog even de veiligheid bij het bezoek van de koninklijke familie aan het stadje op Koninginnedag regelen. Vis heeft zelfs een aanslag op Máxima in dit dikke boek verwerkt en hij weet deze zo te beschrijven dat je onwillekeurig schrikt. In een genre waarin je ook een man met een pistool kan laten binnenkomen als je het niet meer weet is Vis een verfrissende uitzondering. Hij maakt zich er nergens makkelijk van af en houdt de lezer gevangen in een strakke cadans van afgemeten zinnen en dialogen. 'De Imker' leest als een trein en verveelt geen moment. Het wordt eens tijd dat Vis doorbreekt -> Strop!