‘BAAS’ in eigen huis

Dagboek uit de rivier gaat over Barbara die met haar nieuwe vriend Robbert – ze heeft een naar verleden met een gestoorde ex achter zich – en haar puberzoon Rens met vakantie wil. Om bij te komen. Robbert is uitgever en hij kent een Nederlandse schrijver uit zijn fonds die van het succes van zijn debuutroman lekker rustiek is gaan wonen in een huisje in de Belgisch/Franse Ardennen.
Deze schrijver - de ik figuur uit het verhaal – werkt na zijn eerdere overweldigende succesvolle debuutroman al een tijdje aan zijn tweede roman maar is een beetje vastgelopen in het verhaal.
Robbert en Barbara gaan op bezoek bij deze schrijver en hij blijkt vooral met Barbara een klik te hebben. Maar het vakantiehuisje valt een beetje tegen. Rens ziet meteen dat de televisie weinig voorstelt.
Om Rens een beetje bezig te houden verzinnen ze samen een spel. Jaren geleden is er namelijk in de Ardennen een meisje vermist en op basis van deze gegevens maken ze een speurtocht. (Toeval of niet maar het boek wat de auteur aan het schrijven is gaat over dit meisje die Emma heet.) Een tocht die snel richting van de werkelijkheid wijst…

Opvallend is de eenvoudige schrijfstijl van de auteur maar wel met een geweldige diepgang.
Het verhaal begint in de ik-vorm (is wel even wennen), hoe het allemaal begon. Frederik Baas diept met grote psychologische interesse alle specifieke relaties en de gedachtes van man-vrouw en moeder-kind uit. Af en toe raakte ik wat geïrriteerd door een aantal voor mij té langdradige zinnen. Ging ten koste van mijn concentratie omdat ik deze zinnen meerder malen moest lezen.
Ondanks dat de zoektocht bijzonder te noemen is, hangt er niet direct een sfeer die mijn aandacht weet te trekken. Waar blijft de actie, vraag ik mezelf af? Pas na pagina 55 begint er enige vorm van actie te ontstaan als Barbara de werkkamer van de ik figuur betreedt en daar aan de muur vol met krantenknipsels ziet over de vermissing van het Nederlands meisje. Maar ik mis toch wel de echte spanning die bij een thriller hoort. Het verhaal en het leesplezier maken héél veel goed!
Ik geef dit verhaal 3 sterren