Belofte

Ik moet toegeven dat ik heel enthousiast was om dit boek te lezen, maar ook wel ongerust. Bijna elke dag horen we vreselijke verhalen over kinderen die slecht worden behandeld, verwaarloosd, mishandeld en zelfs vermoord. Ieder verhaal brengt me weer in de war, brengt een korte tijd tranen in mijn ogen, roept woede, verdriet en frustratie op. Maar dan verandert het nieuwsverhaal. Deze kinderen worden snel vergeten en vervangen door andere verhalen.

Sarah Armstrong heeft een inzichtelijke en soms verontrustend verhaal geschreven van een kind in gevaar (Charlie) en over de frustratie van het systeem van een vrouw, Anna genaamd, die meestal toch wel een kalm en een gestructureerd leven leidt.
Ze ziet dat haar buurmeisje Charlie, stelselmatig ernstig mishandelt en verwaarloosd wordt door haar verslaafde moeder en diens vriend. Diverse malen meldt ze het misbruik bij de politie en bij de instelling kindermishandeling.
Wanneer de moederinstincten toeslaan bij Anna die steeds meer blijft vrezen voor de veiligheid van de 5 jarige Charlie en het feit dat de hulpdiensten het hebben nagelaten om tijdig in te grijpen neemt ze een moedige maar misschien toch wel een te impulsieve en te onverstandige keuze om het heft in eigen hand te nemen en besluit op de vlucht te gaan en laat haar dagelijkse leven achter zich.

Dit is een verontrustend, tot nadenken stemmend verhaal waarvan zeker is dat veel lezers de vraag stellen, wat zou ik in die situatie doen.

Ik verwachtte dat ‘Laat me niet alleen’ vanaf het begin een zwaar boek zou zijn. Ik zette me schrap voor de emotie, en er waren inderdaad een paar verontrustende, moedwillige momenten. Maar de emotionele scènes waren juist krachtig, maar ook beschreven met een respectvolle tactvolheid hetgeen ik behoorlijk verfrissend vond.

Ik vond de karakters behoorlijk goed ontwikkeld en goed geschreven.
Anna had behoorlijk wat bagage waarvan ze zich niet realiseerde dat die er was, en het was bevredigend om haar te zien bewegen door een aantal van haar problemen terwijl alles zich aan het ontvouwen was. Soms kon ik haar helemaal niet doorgronden en soms leefde ik volledig met haar mee. Dan Charlie zo'n pittig klein personage - geen engel, maar toch oh zo kostbaar.
Had wel een beetje een probleem met sommige van Anna’s beslissingen die ver verwijderd zijn van mijn eigen realiteit. Ik denk dat ik me zo heb gevoeld omdat ik gelukkig nooit in zo'n situatie ben geweest. Ik heb geen idee hoe ik zou reageren als ik zou zien wat ze deed en het systeem niets deed. Misschien is het toch niet zo ver van de realiteit.

Het tot nadenken stemmende onderwerp wordt op een gevoelige manier behandeld en je kan de grote vragen die in het boek worden gesteld niet uit het oog verliezen, bijvoorbeeld op het gebied van liefde, verantwoordelijkheid, moed en relaties, omdat ze tijd doorbrengen in Armstrongs hechte wereld.

Lekkere vlotte en beeldende schrijfstijl met passie en korte hoofdstukken en vol met emotie geschreven. Een aangrijpend en emotioneel verhaal.
De schrijfster heeft er ons goed aan herinnerd dat deze dingen ELKE DAG gebeuren! Misschien zelfs naast JOU!

Een absolute aanrader.