Nieuwsgierig naar meer

Bestsellerauteur Jenny Colgan is geen vreemde in feelgood land. Zeg maar rustig een ‘oude rot in het vak’. Ze heeft dan ook talloze bestsellers op haar naam staan. Haar trademark is het schrijven van series met idyllische settings. Ook Op eigen benen, het eerste deel van de Kostschool aan zee-serie, is er één van sfeervolle settings die de lezer meevoeren naar idyllische plaatsen. Colgan's schrijfstijl is ongecompliceerd en haar vermogen om ontspannend leesvoer te creëren, staat buiten kijf.

Ditmaal verruilt Colgan de gebruikelijke bak- of boekwinkel voor een kostschool gelegen aan de pittoreske kust van Cornwall. Het concept van een kostschool als decor is als een nostalgische knipoog, terwijl Colgan erin slaagt deze setting een hedendaagse twist te geven. Het verhaal draait om Maggie, een docente die vanuit Schotland naar Cornwall verhuist om te werken op Downey House, de prestigieuze kostschool voor meisjes. Ondanks haar vastberadenheid om een verschil te maken op deze school, worstelt Maggie met de stroeve lange afstand relatie met haar partner Stan. De komst van David, een docent van de nabijgelegen jongensschool, brengt een ander gevoel in haar naar boven, een die mogelijk zowel haar professionele als persoonlijke leven op zijn kop kan zetten.

Tegelijkertijd volgen we het leven van Simone en Fliss. Simone, een beursstudente, worstelt om aansluiting te vinden bij haar medeleerlingen. Flis is woedend over haar verplichte verblijf ver van huis en zoekt naar manieren om te ontsnappen. Ook schoolhoofd Veronica komt tussendoor soms aan bod met haar interne onzekerheden, wat haar stugge houding tegenover het personeel en de leerlingen een beetje menselijker maakt. Wat volgt is een verhaal dat zich ontspint tegen de achtergrond van dagelijkse kostschoolperikelen.

Het plot is eenvoudig: een normale schooldocent belandt op een chique kostschool voor meisjes. Het verhaal is luchtig, zij het soms oppervlakkig en monotoon. De stroeve relatie van Maggie met Stan komt niet goed uit de verf, waardoor het moeilijk is om sympathie voor hun relatie te voelen. Wellicht is dit opzettelijk gedaan om ruimte te creëren voor de driehoeksverhouding die ontstaat, maar hier ontbreekt het aan de nodige charme. Het verhaal lijkt wat voort te kabbelen zonder een duidelijke richting.

Colgan introduceert talloze personages en wisselt regelmatig van perspectief, maar door een onduidelijke onderscheiding tussen de perspectiefwisselingen kan het lastig zijn om bij te houden vanuit wiens perspectief je leest. De personages zijn nog niet sterk genoeg ontwikkeld, waardoor het soms moeilijk is om ze goed uit elkaar te houden.

Als eerste deel van de Kostschool aan zee-serie, legt Op eigen benen de basis voor wat een pittoreske reeks belooft te worden. Een typische Colgan met een bont gezelschap aan personages. Hoewel dit deel misschien niet de meest opwindende start is en hier en daar wat aan diepte mist, is het duidelijk dat Colgan de weg vrijmaakt voor meer ontwikkeling van haar personages in de toekomstige delen. Genoeg om de lezer nieuwsgierig te maken naar meer.