Het boek is intens, maar prachtig geschreven

Kennedy Ryan, een veelgeprezen bestseller auteur, brengt met Voor ik je laat gaan een roman die rauw, realistisch en hartverscheurend is. Dit werk draagt niet voor niets quotes van grootheden als Colleen Hoover en Taylor Jenkins Reid op de cover – twee namen die bekend staan om hun emotionele en diepgaande verhalen. Ryan's roman past perfect in dit rijtje; een meeslepend en hartverscheurend verhaal.

Yasmen en Josiah zijn zielsverwanten. Ze hebben de once in a lifetime-liefde waar je van droomt: een tijd vol passie, hard werken, grote dromen en veel liefde, ook voor hun twee kinderen. Maar dan treft het noodlot hun familie en het leven waar ze van droomden lijkt onherstelbaar gebroken. Yasmen raakt in een depressie, Josiah stort zich op het runnen van het restaurant en langzaamaan raken ze elkaar kwijt. Tot Yasmen het niet meer aankan en een scheiding aanvraagt. Twee jaar later hebben ze een nieuw ritme gevonden in het co-ouderschap van hun twee kinderen en het runnen van hun succesvolle restaurant. Ook beginnen ze allebei voorzichtig met daten. Maar als magneten blijven Yasmen en Josiah naar elkaar toe bewegen, en beginnen ze zich af te vragen of ze elkaar écht kunnen laten gaan.

Dit boek valt niet makkelijk in een hokje te plaatsen. Het is een rauwe vertelling over rouwverwerking, trauma en depressie. Het verhaal gaat over een tweede kans in het leven, over het herstellen van gebroken relaties en het opnieuw ontdekken van liefde. Hartverscheurend en dramatisch, ja, maar op momenten ook spicy met expliciete seksscènes. Het is een second chance romance, maar zonder het traditionele feelgood sausje. Want dit boek valt ver buiten de categorie feelgood. Ben je fan van de hevig emotionele romans van Colleen Hoover: dan weet je ongeveer wat je in dit boek te wachten staat.

Ryan schrijft op zo'n manier dat de lezer volledig geïnvesteerd raakt in het verhaal van Yasmen en Josiah. Het is een slow pace verhaal, maar met genoeg vaart en ontwikkelingen om te blijven boeien. De hoofdpersonages en hun directe naasten worden diepgaand en menselijk neergezet. Elk van hen maakt een mooie ontwikkeling door, waarbij hun verbondenheid ondanks alle omstandigheden onmiskenbaar krachtig en onbreekbaar blijft. Het is bewonderenswaardig hoe Yasmen haar kracht weet terug te vinden na een zeer diep dal in haar leven. Josiah, ondanks alles wat hem is afgenomen, blijft een krachtige maar kwetsbare man en een toegewijde vader voor zijn kinderen. Het is mooi om te lezen hoe het uiteengevallen gezin zichzelf uiteindelijk weer aan elkaar lijmt.

Ryan schuwt taboeonderwerpen zoals depressie niet en laat alle kanten ervan zien: de goede en de slechte. De emoties die zij verwoordt, komen oprecht en voelbaar over. Omdat dit boek heftige onderwerpen belicht, begint het met een noot van de auteur; als zijnde een trigger warning voor wie het lastig kan zijn om te lezen over stilgeboorte, complexe rouw en depressie. Dit waarschuwt al dat het boek niet mals is, maar Ryan behandelt deze thema’s met zorgvuldigheid en respect. Het is alsof je naar een steengoede waargebeurde dramafilm kijkt. Het boek is intens, maar prachtig geschreven.