Lezersrecensie
Satirische thriller met een sinister randje
3,5 sterren
Eve Kellman maakt met Hoe vermoord je een man (op 10 manieren)? haar fictiedebuut en dat doet ze op opvallende wijze. In deze roman combineert ze feministische woede met zwarte humor en een tikje moordlust. Maar wie denkt een bloedstollende whodunnit in handen te hebben, komt bedrogen uit. Dit verhaal is eerder een maatschappijkritische roman met een sinister randje.
De hoofdpersoon, Millie, is een jonge vrouw die zich doodergert aan het gedrag van mannen die haar – en andere vrouwen – keer op keer onveilig laten voelen. Wat begint als een goedbedoeld initiatief onder de noemer ‘App M’, een soort taxiservice voor vrouwen die ’s avonds niet alleen naar huis durven, groeit langzaam uit tot iets veel grimmigers. Wanneer ze per ongeluk een man om het leven brengt, opent dat een deur die niet meer dichtgaat. Want waarom zou je slechts helpen nádat er iets is gebeurd, als je het probleem ook aan de bron kunt aanpakken? Zo ontvouwt zich een verhaal waarin de grens tussen slachtoffer en dader op pijnlijke wijze vervaagt.
De kracht van dit boek zit ‘m niet in de spanning. Eerlijk is eerlijk: het tempo is niet moordend (pun intended). Het verhaal kabbelt soms wat voort, maar dat is oké. Want het is juist deze opbouw die ruimte geeft om mee te gluren in het hoofd van Millie. Wat zich daar in afspeelt, is tegelijk fascinerend en verontrustend en juist dat houdt de lezer geboeid. Wat dit boek vooral typeert is de toon: satirisch en met een flinke korrel zout. De stijl doet bij vlagen denken aan Hoe vermoord ik mijn familie van Bella Mackie: een cynische, emotieloze hoofdpersoon die haar daden op blasé wijze rechtvaardigt, alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. Soms geef je haar - door haar morele beweegredenen en pijnlijke jeugd - nog gelijk ook, maar niet écht natuurlijk.
Millie heeft op momenten ook wel iets weg van Joe Goldberg uit de hitserie You. Net als Joe is ze koel, berekenend en vol overtuiging dat haar moreel twijfelachtige daden gerechtvaardigd zijn. Die vergelijking maakt haar nog net iets griezeliger, want hoe meer ze zichzelf ziet als redder, hoe duidelijker het voor de lezer wordt dat ze allang een grens is overgegaan.
Hoe vermoord je een man (op 10 manieren)? is niet zozeer een thriller, als eerder een maatschappijkritische roman met een sinister randje en een dosis zwarte humor. Soms herkenbaar, vaak absurd en op momenten zelfs ongemakkelijk grappig. Voor fans van satirische thrillers met een sinister randje, zeker het proberen waard.
Eve Kellman maakt met Hoe vermoord je een man (op 10 manieren)? haar fictiedebuut en dat doet ze op opvallende wijze. In deze roman combineert ze feministische woede met zwarte humor en een tikje moordlust. Maar wie denkt een bloedstollende whodunnit in handen te hebben, komt bedrogen uit. Dit verhaal is eerder een maatschappijkritische roman met een sinister randje.
De hoofdpersoon, Millie, is een jonge vrouw die zich doodergert aan het gedrag van mannen die haar – en andere vrouwen – keer op keer onveilig laten voelen. Wat begint als een goedbedoeld initiatief onder de noemer ‘App M’, een soort taxiservice voor vrouwen die ’s avonds niet alleen naar huis durven, groeit langzaam uit tot iets veel grimmigers. Wanneer ze per ongeluk een man om het leven brengt, opent dat een deur die niet meer dichtgaat. Want waarom zou je slechts helpen nádat er iets is gebeurd, als je het probleem ook aan de bron kunt aanpakken? Zo ontvouwt zich een verhaal waarin de grens tussen slachtoffer en dader op pijnlijke wijze vervaagt.
De kracht van dit boek zit ‘m niet in de spanning. Eerlijk is eerlijk: het tempo is niet moordend (pun intended). Het verhaal kabbelt soms wat voort, maar dat is oké. Want het is juist deze opbouw die ruimte geeft om mee te gluren in het hoofd van Millie. Wat zich daar in afspeelt, is tegelijk fascinerend en verontrustend en juist dat houdt de lezer geboeid. Wat dit boek vooral typeert is de toon: satirisch en met een flinke korrel zout. De stijl doet bij vlagen denken aan Hoe vermoord ik mijn familie van Bella Mackie: een cynische, emotieloze hoofdpersoon die haar daden op blasé wijze rechtvaardigt, alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. Soms geef je haar - door haar morele beweegredenen en pijnlijke jeugd - nog gelijk ook, maar niet écht natuurlijk.
Millie heeft op momenten ook wel iets weg van Joe Goldberg uit de hitserie You. Net als Joe is ze koel, berekenend en vol overtuiging dat haar moreel twijfelachtige daden gerechtvaardigd zijn. Die vergelijking maakt haar nog net iets griezeliger, want hoe meer ze zichzelf ziet als redder, hoe duidelijker het voor de lezer wordt dat ze allang een grens is overgegaan.
Hoe vermoord je een man (op 10 manieren)? is niet zozeer een thriller, als eerder een maatschappijkritische roman met een sinister randje en een dosis zwarte humor. Soms herkenbaar, vaak absurd en op momenten zelfs ongemakkelijk grappig. Voor fans van satirische thrillers met een sinister randje, zeker het proberen waard.
1
Reageer op deze recensie
