Lezersrecensie
Cozy feelgoodverhaal van Nederlandse bodem
Met Geluk als hoofdgerecht serveert Marieke Douwes opnieuw een cozy feelgoodverhaal van Nederlandse bodem. Het boek is een los te lezen vervolg op Chaos als voorgericht, maar wie het bosrestaurant Oranjebloesem al kent uit het eerste deel, zal zich er meteen weer thuis voelen. Douwes schetst een setting die meteen de zin in een herfstige boswandeling op de Utrechtse Heuvelrug oproept.
Wanneer de flamboyante Nova haar intrede doet als nieuwe leidinggevende in de bediening, brengt ze meteen kleur in het rustige ritme van Oranjebloesem. Ze is alleenstaande moeder, recht voor z’n raap en een tikkeltje chaotisch. Haar zoontje Joey steelt ondertussen de show met zijn ontwapenende charme, vooral bij Matthijs, de norse boswachter die liever met bomen praat dan met mensen. Terwijl Joey langzaam zijn muur weet af te breken, raakt ook Nova steeds meer onder de indruk van Matthijs’ stille kracht. Toch blijft hij afstand houden, en precies dat spel van aantrekken en afstoten houdt de spanning subtiel levend.
Douwes schrijft met een prettige eenvoud. De korte hoofdstukken en toegankelijke toon maken het een boek dat je in no-time uitleest. De keerzijde is dat het verhaal ook wat oppervlakkig blijft. De emoties raken niet echt diep, en de personages blijven veilig binnen de lijntjes. Het blijft wat braaf en voorspelbaar. Het is weliswaar geen boek dat diep graaft of zwaar op de hand is, maar juist daardoor perfect voor lezers die willen ontspannen zonder al te veel denkwerk.
Toch is het moeilijk niet te glimlachen om de knusse setting en de herkenbare Hollandse sfeer. Toch weet Douwes kleine laagjes aan te brengen. Nova’s worsteling als alleenstaande ouder en haar moeizame band met haar ouders geven het verhaal net genoeg reliëf om niet té luchtig te worden. De onderlinge dynamiek tussen de medewerkers van het restaurant zorgt voor herkenbare, vaak aandoenlijke momenten. De combinatie van bos, restaurant en dorpse warmte werkt heel goed.
Qua toon en thematiek sluit Douwes goed aan bij auteurs als Lisanne Stam en Chantal Claassen: verhalen die dichtbij huis blijven, vol herkenbare situaties en gewone mensen met gewone zorgen. Het is precies dat nuchtere realisme dat haar werk zo charmant maakt. Voor wie houdt van Nederlandse feelgood in een knusse setting is Geluk als hoofdgerecht een aangename traktatie. Een gemoedelijk vervolg dat smaakt naar een nagerecht in Oranjebloesem. Oftewel, gauw door naar deel drie.
Wanneer de flamboyante Nova haar intrede doet als nieuwe leidinggevende in de bediening, brengt ze meteen kleur in het rustige ritme van Oranjebloesem. Ze is alleenstaande moeder, recht voor z’n raap en een tikkeltje chaotisch. Haar zoontje Joey steelt ondertussen de show met zijn ontwapenende charme, vooral bij Matthijs, de norse boswachter die liever met bomen praat dan met mensen. Terwijl Joey langzaam zijn muur weet af te breken, raakt ook Nova steeds meer onder de indruk van Matthijs’ stille kracht. Toch blijft hij afstand houden, en precies dat spel van aantrekken en afstoten houdt de spanning subtiel levend.
Douwes schrijft met een prettige eenvoud. De korte hoofdstukken en toegankelijke toon maken het een boek dat je in no-time uitleest. De keerzijde is dat het verhaal ook wat oppervlakkig blijft. De emoties raken niet echt diep, en de personages blijven veilig binnen de lijntjes. Het blijft wat braaf en voorspelbaar. Het is weliswaar geen boek dat diep graaft of zwaar op de hand is, maar juist daardoor perfect voor lezers die willen ontspannen zonder al te veel denkwerk.
Toch is het moeilijk niet te glimlachen om de knusse setting en de herkenbare Hollandse sfeer. Toch weet Douwes kleine laagjes aan te brengen. Nova’s worsteling als alleenstaande ouder en haar moeizame band met haar ouders geven het verhaal net genoeg reliëf om niet té luchtig te worden. De onderlinge dynamiek tussen de medewerkers van het restaurant zorgt voor herkenbare, vaak aandoenlijke momenten. De combinatie van bos, restaurant en dorpse warmte werkt heel goed.
Qua toon en thematiek sluit Douwes goed aan bij auteurs als Lisanne Stam en Chantal Claassen: verhalen die dichtbij huis blijven, vol herkenbare situaties en gewone mensen met gewone zorgen. Het is precies dat nuchtere realisme dat haar werk zo charmant maakt. Voor wie houdt van Nederlandse feelgood in een knusse setting is Geluk als hoofdgerecht een aangename traktatie. Een gemoedelijk vervolg dat smaakt naar een nagerecht in Oranjebloesem. Oftewel, gauw door naar deel drie.
1
Reageer op deze recensie
