Een verhaal dat je niet probeert te begrijpen, maar gewoon laat voelen

Ashley Poston bewijst met Zeven jaar weg van jou dat magie niet altijd draait om toverspreuken of wonderlijke wezens. Soms zit het in iets simpels als een huis dat door de tijd glijdt, of in twee mensen die elkaar ontmoeten terwijl ze zeven jaar uit elkaar leven. Wat volgt is een verhaal dat zowel romantisch als melancholisch is, vol warmte, humor en een vleugje mysterie dat je niet probeert te begrijpen, maar gewoon laat gebeuren.

Clementine trekt in het appartement van haar overleden tante en vindt daar een vreemde man in de keuken: Iwan. Hij is charmant en attent, al is het in eerste instantie wel vreemd dat hij ook in het huis van haar overleden tante blijkt te verblijven. Hij blijkt echter zeven jaar eerder in de tijd te leven dan zij. Terwijl Clementine in 2024 staat, bevindt hij zich in 2017. In hetzelfde huis, maar in een andere tijd. De muren van het huis lijken de tijd te buigen en vormen een portaal tussen hun werelden. Wat begint als verwarring, groeit langzaam uit tot iets dat alle logica tart: een liefde die letterlijk buiten de tijd valt.

Poston geeft geen uitleg voor het paranormale element, en dat is precies wat het verhaal zijn kracht geeft. Het huis hóeft niet te worden verklaard. De magie werkt juist omdat ze het laat bestaan zonder verantwoording af te leggen. Halverwege het boek merk je dat je, net als Clementine, ophoudt met zoeken naar verklaringen en gewoon meebeweegt. Het klopt misschien niet, maar het voelt echt. En dat is genoeg.

De kracht van dit boek zit niet alleen in de liefde tussen Clementine en Iwan. Het zit in de manier waarop Clementine leert omgaan met verlies, fouten maakt, opnieuw begint en beetje bij beetje haar plek in de wereld hervindt. Haar ontwikkeling is subtiel, herkenbaar en ontroerend. Poston schrijft met dezelfde scherpte en menselijkheid die ook De dood van romantiek zo sterk maakte. En ja, sommige wendingen zijn voorspelbaar, maar dat maakt niets uit. Het is de warme, melancholische toon die het boek zo ontroerend maakt.

Wie van verhalen houdt waarin tijd en liefde op wonderlijke wijze verstrengelen, zal ongetwijfeld de echo’s horen van oude filmklassiekers als The Lake House en The Time Traveler’s Wife. Diezelfde zachte melancholie borrelt ook in dit boek naar boven. Poston heeft dat sentiment perfect gevangen. Wat een magisch, hartverwarmend boek is dit. Zeven jaar weg van jou is een liefdesverhaal dat niet verklaard hoeft te worden. Een verhaal dat je niet probeert te begrijpen, maar gewoon laat voelen.