Lezersrecensie
Een bijzonder personage in een bijzonder avontuur
Claire Frances debuteert met De regels van Pearl en zet meteen een personage neer dat je zonder enige moeite in je hart sluit. Ze zet het leven neer van een jonge vrouw in een Iers dorp, met humor, warmte en een scherpe blik op hoe het dagelijks leven er kan uitzien wanneer dwangmatigheid verweven is met alles wat je doet. Geen zwaarmoedig drama, maar een eerlijke verkenning van iemand die probeert overeind te blijven in een wereld die soms simpelweg te veel vraagt.
Pearl leeft al haar hele leven in hetzelfde dorp, omringd door een handvol mensen die haar leven voorspelbaar en veilig houden. Haar dagen zijn gevuld met kleine vaste routines: lunchen met haar vriendin Una, praten met haar therapeut en werken in het lokale winkeltje. Het is een leven dat overzicht biedt, maar dat overzicht heeft ook een prijs. Tot tien tellen voordat ze een trap oploopt, haar handen schoon blijven wassen, en steeds weer controleren of alles klopt. Voor Pearl zijn het geen willekeurige trekjes. Ze zijn noodzakelijk en geven haar grip.
En dan is daar Jack, een reiziger uit Nieuw-Zeeland die het dorp slechts vluchtig aandoet. Jack is charmant zonder de spanning op te voeren, vriendelijk zonder verwachtingen te scheppen. Wanneer hij een lief, bijna onschuldig briefje voor haar achterlaat, begint het te kriebelen. Aangemoedigd door Una en haar therapeut en door haar eigen verlangen naar iets dat voelt als verandering, stapt Pearl op het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland. Natuurlijk loopt het niet zoals in haar hoofd. Avontuur blijkt geen compleet nieuw mens worden. Het blijkt vooral leren omgaan met ongemak, met grenzen, met vallen en opstaan.
Wat dit boek bijzonder maakt, is hoe Frances Pearl neerzet. Pearl is geen karikatuur van haar OCD. Ze is grappig, onzeker, scherp, en soms verrassend koppig. De mensen om haar heen zijn even warm als onmisbaar, zonder dat ze de spotlight stelen. Frances schrijft vanuit empathie, zonder te dramatiseren of te vergoelijken. Het verhaal blijft licht genoeg om prettig te lezen, maar raakt diep genoeg om te blijven hangen.
De regels van Pearl is een warm en ontwapenend debuut over anders zijn zonder jezelf kwijt te raken. Over verleggen van grenzen, maar ook over accepteren waar die grenzen liggen.
Pearl leeft al haar hele leven in hetzelfde dorp, omringd door een handvol mensen die haar leven voorspelbaar en veilig houden. Haar dagen zijn gevuld met kleine vaste routines: lunchen met haar vriendin Una, praten met haar therapeut en werken in het lokale winkeltje. Het is een leven dat overzicht biedt, maar dat overzicht heeft ook een prijs. Tot tien tellen voordat ze een trap oploopt, haar handen schoon blijven wassen, en steeds weer controleren of alles klopt. Voor Pearl zijn het geen willekeurige trekjes. Ze zijn noodzakelijk en geven haar grip.
En dan is daar Jack, een reiziger uit Nieuw-Zeeland die het dorp slechts vluchtig aandoet. Jack is charmant zonder de spanning op te voeren, vriendelijk zonder verwachtingen te scheppen. Wanneer hij een lief, bijna onschuldig briefje voor haar achterlaat, begint het te kriebelen. Aangemoedigd door Una en haar therapeut en door haar eigen verlangen naar iets dat voelt als verandering, stapt Pearl op het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland. Natuurlijk loopt het niet zoals in haar hoofd. Avontuur blijkt geen compleet nieuw mens worden. Het blijkt vooral leren omgaan met ongemak, met grenzen, met vallen en opstaan.
Wat dit boek bijzonder maakt, is hoe Frances Pearl neerzet. Pearl is geen karikatuur van haar OCD. Ze is grappig, onzeker, scherp, en soms verrassend koppig. De mensen om haar heen zijn even warm als onmisbaar, zonder dat ze de spotlight stelen. Frances schrijft vanuit empathie, zonder te dramatiseren of te vergoelijken. Het verhaal blijft licht genoeg om prettig te lezen, maar raakt diep genoeg om te blijven hangen.
De regels van Pearl is een warm en ontwapenend debuut over anders zijn zonder jezelf kwijt te raken. Over verleggen van grenzen, maar ook over accepteren waar die grenzen liggen.
1
Reageer op deze recensie
