Bij vlagen spannend, maar met een zinderend eindspel

Liselotte Roll introduceert in haar debuut Derdegraads inspecteur Magnus Kalo. Het belooft een reeks te worden met deze politieman die, zoals in veel thrillers, ook in zijn persoonlijk leven niet gespaard wordt.
Roll is journaliste, heeft voor haar studie archeologie over de wereld gereisd en heeft het juntabewind in Argentinië van dichtbij meegemaakt. Een onderwerp dat in Derdegraads een prominente rol speelt.

We zien Kalo voor het eerst in actie als er op het Zweedse platteland een licht gehandicapte man, Erik Berggren, op een gruwelijke wijze de dood heeft gevonden. Het spoor leidt naar het Argentinië ten tijde van het juntabewind. De vader van het slachtoffer blijkt indertijd een afschuwelijke misdaad te hebben begaan. Inspecteur Kalo wordt geconfronteerd met motieven als wraak en vergelding en moet diep spitten in de familiegebeurtenissen, die zich deels in Argentinië hebben afgespeeld. Het blijkt nog niet zo gemakkelijk om te achterhalen wie er achter de moord van Erik Berggren zit. De paniek breekt uit als er meerdere slachtoffers vallen en het gezin van Kalo het mikpunt wordt van een nietsontziende en sadistische moordenaar. Kalo en zijn team staan voor de zware opdracht de moorden die elkaar snel zijn opgevolgd op te lossen. Zou het hem lukken de waarheid te achterhalen en gaat het onderzoek niet ten koste van zijn eigen gezin?

Derdegraads is geschreven vanuit een alwetende verteller. Zaken die de personages nog niet weten, worden soms aan het einde van een hoofdstuk al aan de lezer gepresenteerd. Roll zal het als cliffhanger bedoeld hebben, maar het leest ongemakkelijk, alsof het verhaal moet worden voortgeduwd.
De hoofdstukken zijn kort, soms maar een halve bladzijde, en de tijdlijn wordt vastgehouden door een aantal hoofdstukken te voorzien van maand en datum. Dat is dan wel weer prettig omdat de vele personages en kort op elkaar volgende situaties anders te verwarrend werken. De schrijfstijl is contrasterend. Prachtige beschrijvingen en metaforen worden afgewisseld met rauwe taal en expliciet benoemde gruwelijkheden. Roll lijk zoekende naar een eigen toon en verteltrant. De sobere sfeer en entourage zijn herkenbaar uit andere boeken van haar collegae Scandinavische schrijvers. De opbouw is rustig en de auteur neemt veel ruimte voor het uitdiepen van de personages. Bij vlagen is het boek heel spannend en op het einde slaat ze de lezer om de oren met een zinderend eindspel, hoewel de ontknoping, door te weinig hinten gedurende het verhaal, uit de lucht kwam vallen. Al met al is Derdegraads een niet onverdienstelijk debuut, dat een belofte inhoudt voor de overige delen in de reeks.