mooi verhaal

Hebban organiseerde een leesclub rondom De val van Thomas G. van Nelleke Noordervliet. Een auteur waar ik nog niks van gelezen had en ook een boek wat ik niet snel zelf gekozen zou hebben. Toch heb ik ervan genoten.
Bedankt, ook aan uitgeverij Atlas, voor het recensie-exemplaar.

De val van Thomas G. laat het verhaal zien van Thomas’ familie die om moeten gaan met zijn “val”.
Hij heeft met zijn uitgeverij een omstreden boek gepubliceerd en heeft daar bakken van kritiek over ontvangen.
Niet alleen van de media en boek-critici maar ook van zijn collega’s vrienden en zijn eigen kinderen.
Thomas komt de val nooit te boven en een noodlottig ongeval maakt een einde aan zijn leven.
Dit is eigenlijk het punt waar het verhaal begint.

Zijn vrouw Isa verbrandt alle schepen achter zich – letterlijk en figuurlijk- en “vlucht” naar Ierland, waar zij en Thomas een tweede huisje hebben.
In Ierland is niemand op de hoogte van Thomas’ dood en aangezien Isa geen zin heeft in lastige vragen, houdt ze dit zo.
Ze heeft veel tijd om na te denken, over haar eigen persona en over haar rol als moeder en vrouw.
We leren Isa hierdoor goed kennen, op een andere manier dan hoe haar kinderen haar zien. Dat blijkt later.
Dochter Leonie probeert zo min mogelijk over haar vader en de affaire na te denken. Ze is docente filosofie en probeert zich enkel op haar werk te richten. Zelfs voor een man in haar leven is geen plaats.
Als ze in het huis van haar ouders in Amsterdam verblijft tijdens Isa’s bezoek in Ierland, komen langzaam toch de herinneringen aan haar vader en het sentiment los.
Als Joris dan op een van haar colleges verschijnt weet ze dat de beerput open gaat.
Joris is een journalist, die besloten heeft dieper in te gaan op Thomas’ keuze om het boek te publiceren en zijn dood.
Hoewel niemand nabij Thomas in eerste instantie staat de springen om hun bijdrage te leveren, komt Joris uiteindelijk toch veel dichterbij dan hij voor mogelijk had gehouden.

De val van Thomas G. is niet zomaar een verhaal. Er is zeer diep nagedacht over de personages. Hun karakters en denkwijze, hun achtergrond en vrijwel alles wat hun gemaakt heeft tot dit moment.
In het begin is het wat lastig om in het verhaal te komen en door de moeilijke taal heen te worstelen. Het is duidelijk dat de personages een hogere opleiding dan mij hebben genoten en dit is dan ook te merken in hun taalgebruik. Ondanks dat is het zeker leesbaar, zij het iets langzamer dan ik gewend ben.
Het boek blijft me dan ook interesseren en intrigreren, ik heb al snel de indruk dat er veel meer achter schuilt dan gesuggereerd wordt en dit houd dan ook mijn aandacht.

De hoofdpersonen komen samen en gaan met elkaar in gesprek. Allen met verschillende achtergronden, opvattingen en intellect maar toch zijn ze samen tot dit punt gekomen.
Een punt dat ook door henzelf tot een verrassende wending gedoopt wordt.
Een punt dat zowel voor hen als voor de lezer, het mooiste gedeelte van het verhaal genoemd mag worden.
Het zet je aan het denken.
Niet alles is zwart/wit. Goed is niet altijd goed en fout niet altijd fout, er bestaan veel grijze gebieden. Iemands mening is niet perse verkeerd als deze anders is dan die van jezelf. Door op een beschaafde manier te communiceren kunnen er veel meer overeenkomsten zijn dan je voor mogelijk hield.
Het boek heeft een prachtige boodschap, die zeker ook in de hedendaagse tijd niet verloren mag gaan.
Iemand bestempelen door je eigen mening of visie kan veel schade aanrichten bij een ander.