niet wat het lijkt

Thrillzone organiseerde een leesclub rondom Zullen we het liefde noemen? van Tine Bergen en ik nam weer deel. Bedankt, ook aan uitgeverij Vrijdag, voor het recensie-exemplaar.

Esther heeft het allemaal: een man, kinderen, een druk leven en een minnaar.
Ze is ervan overtuigd dat haar gezin beter wordt van haar affaire met Jack, want dit maakt haar tot een leuker persoon.
Ze is weer vrolijk en kan de dagelijkse slommeringen beter aan, wetend dat Jack maar een belletje bij haar vandaan is.
Als haar man belt, tijdens een van haar dates met Jack, staat haar leven echter in een klap op zijn kop.
Linus, Esthers achtjarige zoon, heeft namelijk een ongeluk veroorzaakt waarbij hij de buurman aangereden heeft.
Esther snelt naar huis maar niets kan haar voorbereiden op de chaos die haar te wachten staat.

Het onderzoek start meteen in volle vaart, want hoe was dit in vredesnaam mogelijk?
Stef moest even snel iets binnen halen, waarna de auto opeens van de oprit rolde. Hij voelt zich ontzettend schuldig want het gaat om zijn auto, met zijn zoon erin.
Ook Linus kampt met een immens schuldgevoel en als blijkt dat de overbuurman, meester Dieter, aan zijn verwondingen overleden is, is het circus compleet.
We worden overstelpt met gevoelens, Linus kan er absoluut niet mee omgaan dat hij zijn leraar “vermoord” heeft, Stef is radeloos omdat hij dit heeft laten gebeuren, Esther weet niet wat ze met haar zoon en man aanmoet en blijft erop hameren dat dit een ongeluk is en de buurvrouw en de rest van de buurt wil niks meer te maken hebben met het moordenaarsgezin.
Het onderzoek laat mogelijkheden voor motieven doorschemeren, er zijn namelijk verschillende redenen waarom Stef de overbuurman liever kwijt dan rijk was.
Al deze spanning legt niet alleen een druk op het huwelijk van Esther en Stef maar zorgt ook voor een knauw in de relatie die Esther met Jack heeft.
Door het uiten van al deze gevoelens leren we de personages heel goed kennen. De uiterlijke kenmerken worden aan onze fantasie overgelaten maar hun persona wordt heel duidelijk uitgebeeld.

De gevoelens zorgen dus voor een hele hoop drama, maar ook de gebeurtenissen an sich en het verloop van de rest van het verhaal zorgen voor een rollercoaster.
Toch voelt het verhaal wat langdradig.
Door de continue ondervraging van de politie, het steeds benoemen van het ongeluk maar ook door de onderlinge relaties, die op hoogspanning staan.
Er lijkt geen schot in te komen.
Hoewel er zeker sprake is van een onderhuidse spanning, er is namelijk wel degelijk te merken dat er iets niet klopt, duurt het lang voordat er echt vaart in komt.
Ook komen er passages tussendoor waarin over Esther als kind verteld wordt.
Haar zusje, vader en opa komen aan bod maar de toevoeging van deze verhaallijn wordt mij niet echt duidelijk.
Ondanks dat het verhaal voor mijn gevoel niet vlot is het wel een boek wat makkelijk en snel te lezen is.
De schrijfstijl in Zullen we het liefde noemen? is erg prettig en mede door de korte hoofdstukken snel ik er doorheen.

Gelukkig weet Bergen op het einde wel degelijk te verrassen.
Het lijkt even een “eind goed, al goed” verhaal te worden, maar een enorme plottwist zorgt ervoor dat ik toch nog even blijf nadenken als ik het boek dicht klap.
Zullen we het liefde noemen? belooft een psychologische thriller te zijn en ondanks dat ik het psychologische aspect zeker voel, lijkt de benoeming roman meer op zijn plaats.
Uiteindelijk wordt duidelijk of we bepaalde handelingen inderdaad liefde kunnen noemen of dat de liefde een makkelijk excuus is om met dingen weg te komen.
3,5 ster