Ik geef Het fatale zwijgen met moeite 2 sterren. Net zoals bij Het Messias mysterie en De erfenis van Fontanelli vertrekt Eschbach vanuit een bijzonder intrigerend gegeven. Een realistische - niet SF - cyborg. Maar ditmaal vond ik het absoluut niet meeslepend. Pseudo-filosofische (Seneca) bedenkingen onderbreken meermaals de verhaallijn. En wat me na lezing opvalt is hoe bepaalde ideeën telkens opnieuw worden herhaald: "spreken" met schapen, ontelbare referenties naar "de man van 6 miljoen", verscheidene bezoekjes aan het postkantoor met telkens dezelfde tics van Billy... vervelend. De slecht uitgewerkte verborgen liefdesrelatie met Bridget lijkt er bijgesleurd bij gebrek aan inspiratie... Op geen enkel moment voelde ik mij "in" het verhaal, ik was me er voortdurend van bewust dat ik een boek aan het lezen was.

Een cyborg van vlees en bloed, maar dan wel eentje met bloedarmoede...