Tracht je het volgende voor te stellen:
1) Hoofdpersonage, special agent Pendergast van de FBI, een kruising tussen John Steed (The Avengers) zonder bolhoed en Silas (de albino uit de Da Vinci Code) die als vakantieuitstapje naar de middle of nowhere trekt om er een seriemoordenaar te klissen. Als vrouwelijke assistente kiest hij - na een borg te betalen bij de locale sheriff - een laatstejaarsstudente uit het middelbaar in Gothicoutfit en met purper haar die hij steevast aanspreekt als "Mevrouw Swanson". Pendergast is bovendien onfeilbaar en beschikt over een soort ingebouwde teletijdmachine (een meditatietechniek). Waar volgens de plaatselijke bevolking niemand ongemerkt in of uit het dorp komt, slaagt Pendergast er in om ongemerkt een oldtimer Rolls Royce over te laten komen uit New York, zijn "dienstwagen"...
2) Locale sheriff Hazen, die ik me voorstel als een iets serieuzere versie van die tabakskauwende gekke sheriff uit "Live and Let Die" die voor hij de wachtende pers toespreekt hen eerst trakteert op een beker koffie waar hij als practical joke eerst een dikke fluim in deponeert. Wat een giller.
3) De moordenaar: een buitenechtelijk kind van 51 die sinds zijn geboorte in een grot verborgen wordt gehouden door zijn moeder en een kruising blijkt tussen Quasimodo en de Hulk, maar met het hoofd van een baby met sik. Wegens het vele rotsklimmen is hij net zo sterk als die laatste en kan moeiteloos razende honden en getrainde en gewapende politiemannen met de hand neerleggen. Het grote raadsel van de Hulk - waar haalt hij telkens nieuwe kleren??? - gaat hier nog een stapje verder: hulkje draagt nog steeds zijn korte jongensbroek met bretellen met kindermotiefjes, ongescheurd! Met een stel ogen die blijkbaar sinds zijn geboorte gemuteerd zijn tot nachtkijkers verplaatst hij zich met Carl Lewis snelheden door de smalle gangen.
4) De setting: een grottencomplex onder een half leeggelopen gehucht in Kansas, Medicine Creek. De "hoofduitgang" bleek eind jaren 1700 groot genoeg om vijftig Cheyennes te paard en bloc naar buiten te laten stormen maar en werd door diezelfde indianen van binnenuit met losliggende stenen afgesloten. Hoewel het grottencomplex vlak bij het dorp ligt, werd die uitgang nog nooit ontdekt!

Heb je moeite om het je voor te stellen? Dat is nochtans wat Preston & Child van je verwachten. Als je er in slaagt, zoals bij mij tenminste het geval was, om halverwege het boek je niet te veel vragen meer te stellen bij die hele reeks ongeloofwaardigheden zou je het boek zelfs een spannende klucht kunnen noemen. Het leest als een trein.
Maar dan wordt je getrakteerd op de klopjacht in de grotten, 100 ellendige bladzijden lang, niks dan herhalingen (droge grotten, natte grotten, hoge grotten, lage grotten, gangen met voetafdrukken, gangen zonder voetafdrukken, grotten zo groot als kathedralen, kloven waar je amper doorkunt). En telkens wanneer een van de achtervolgers geïsoleerd geraakt (zo dom zijn ze wel) wordt hij vervolgens door hulkje de pan in gehakt compleet met afgescheurde armen, afgebeten oren (ondanks de rotte bruine tanden) en weggerukte kaken. Een soort "Alien" kloplacht met een grot als goedkope vervanging voor de Nostromo. En als afsluiter herrijst hulkje op het eind ook nog eens uit de - gehoopte - dood. Ook nog eens Alien revisited.
Zonder die uitgerekte grotscène had ik het boek in al mijn barmhartigheid misschien nog 3 sterren gegeven.
Verschrikkelijk! Dit kan toch niemand au sérieux nemen??? Maar gezien de monsterscore die het boek krijgt, zal het wel aan mij liggen en ligt dit genre (fantastische horror, horrorkomedie???) me minder...