Zelden las ik een boek waarin zo'n heftige plotwending voorkwam. Wanneer Shelley de identiteit prijsgeeft van zijn neef was ik zelfs een beetje gedesoriënteerd! Had ik al het voorgaande wel goed gelezen? Machtig.

Zelden las ik ook een boek waarin de personages zo goed werden uitgewerkt. Voor ik in Triptiek begon had ik net Connelly's Echo Park gelezen. Het verschil in diepgang van de personages is schrijnend groot. Die van Connelly lijken dan van bordkarton... Opvallend vond ik wel dat in Triptiek zowat alle personages wel een erg extreem verleden achter de rug hebben. Misschien een beetje te extreem om nog geloofwaardig te blijven??? Vooral John Shelley's gevangenisverleden wordt ongelooflijk boeiend beschreven.

Triptiek is mijn eerste Slaughter en de figuren uit haar vorig werk ken ik niet. Maar dat zal niet lang meer duren...