Een zomerse feelgood vol bloemen en twijfels

Rosalie runt samen met haar moeder en zus een bloemenwinkel in een afgelegen Spaans dorp, maar eigenlijk ligt haar hart in Nederland. Wanneer Luc de B&B van zijn grootouders wil overnemen, ziet Rosalie haar kans om terug naar huis te gaan. Maar hoe meer tijd ze met Luc doorbrengt, hoe minder zeker ze is van haar keuze. Terwijl het festival Sant-Jordi nadert, vraagt ze zich af of haar grootste wens haar grootste vergissing was... Een zomers verhaal over dromen najagen, loslaten en liefde vinden op onverwachte plekken.

Wat een heerlijke feelgood is dit! Ik heb er echt van genoten. De schrijfstijl is vlot en meeslepend. Normaal check ik tijdens het lezen regelmatig hoeveel bladzijdes ik nog moet, maar bij dit boek kreeg ik daar niet de kans voor: ik vloog er zo doorheen.

De sfeer in dit boek is echt fantastisch. Ik waande me helemaal in het Spaanse dorpje en kon de bloemen uit de winkel bijna ruiken. Ook het festival was een leuke toevoeging. Wat zou ik daar graag rondlopen!

Rosalie vond ik een leuke hoofdpersoon, eindelijk een FMC bij wie niet alles vanzelf gaat. Ze is soms gespannen of onzeker en worstelt met haar emoties en gedachten. Dat vond ik verfrissend én herkenbaar. Haar neurodiversiteit wordt mooi en natuurlijk neergezet.

Luc was een lieve en leuke MMC. En het paardrijden? Wat een romantische toevoeging! Iris vond ik in het begin wat minder sympathiek. Ze leek niet echt voor Rosalie klaar te staan, wat jammer was. Gelukkig kwam daar later verandering in. Ook hun moeder, en Lucs opa en oma, waren leuke bijpersonages die het verhaal nog wat extra warmte gaven.

Wat minpuntjes: de communicatie tussen Luc en Rosalie was erg stroef. Ik begrijp dat het verhaal daar deels op is gebouwd, maar hun relatie had veel soepeler kunnen verlopen als ze wat opener naar elkaar waren geweest. Al merk ik dat dit me in steeds meer boeken opvalt, dus misschien ligt het aan mij haha.

Ook vond ik het niet netjes hoe Rosalie het bloemenwinkeltje probeerde te saboteren om terug naar Nederland te kunnen. Dat voelde niet helemaal netjes, ze had het beter kunnen uitpraten met haar moeder, zodat iedereen wist waar ze aan toe waren. Maar goed, dan had je natuurlijk ook een veel korter boek gehad haha.

Al met al een heerlijke zomerse feelgood. Dit was mijn eerste kennismaking met Jami Leigh, maar zeker niet de laatste. Ik ben heel benieuwd naar haar andere boeken!

Dankjewel Jami Leigh, voor het recensie-exemplaar en de blogtour. Ik heb ervan genoten!