Interessant en boeiend met een explosief einde.

Geestdrift is het debuut van Daniel Hecht, uit 1998. Afgezien van een paar kleine aanwijzingen (zoals het niet gebruik maken van mobiele telefoons) valt het niet erg op dat het boek al zo'n 22 jaar oud is.
Hecht schrijft in een mooie, langzame stijl, waarbij hij heel zorgvuldig en precies stap voor stap het boek opbouwt. Je moet er wel van houden; er is veel uitleg over neurologische processen en er gebeurt, voor een thriller, verbluffend weinig op misdaadgebied. Maar met elke pagina bouwt de auteur de spanning op. Het is interessant, het is boeiend en de personages worden perfect neergezet. Na de trage opbouw is het eind van het boek explosief. Na het rustig genieten van de zinnen, vliegen je ogen op het eind over de bladzijden om de spanning mee te voelen.
En daar zit hem ook het enige stukje onevenwichtigheid van het boek, wat mij betreft. Pas in de laatste 30-40 bladzijden balt alles zich samen tot de lang verwachte apotheose, die er trouwens mag zijn. Hecht verstaat de kunst om je als lezer mee te nemen in zijn verhaal; uit alles blijkt dat hij heel veel research heeft gepleegd en weet waar hij over spreekt. Dat maakt Geestdrift tot een interessant en boeiend boek over een onderwerp dat uitermate geschikt is voor een thriller.